Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Η λέξη “πατέρας”, δεν είναι λέξη…
Η λέξη πατέρας είναι το μισό θαύμα της γέννησης, είναι εκείνη η διακριτική φιγούρα, που τα λόγια του σε σχέση με τις πράξεις του είναι δυο μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα.
Πατέρας είναι εκείνος ο τάχα ήρεμος, ο δήθεν ψύχραιμος, ο και καλά σκληρός τύπος, που μέσα του όμως, σπάει χίλια κομμάτια, κάθε φορά που το παιδί του ανεβαίνει έναν Γολγοθά στην ζωή.
Είναι αυτός που έχει μουλιάσει την ψυχή του με δάκρυα, με όλα εκείνα τα καλά κρυμμένα δάκρυα που καταπίνει κάθε φορά που καλείτε να κάνει τον δυνατό.
Είναι αυτός που με στόμφο τον ακούς να σου λέει, “μη φοβάσαι παιδί μου, όλα καλά θα πάνε” και αν κοιτάξεις κατάβαθα μέσα του… τελικά, φοβάται πολύ περισσότερο από εσένα.
Πατέρας είναι, η μεγάλη αγκαλιά που μοιάζει με τοίχο ψηλό και απροσπέλαστο στους κινδύνους που θα έρθουν απ΄ έξω, είναι ο πρώτος σου και ο τελευταίος σου δάσκαλος, που θα σου μάθει αξίες και βήματα.
Είναι τα αυτιά και τα μάτια σου, όταν μαθαίνεις τον άγριο κόσμο, είναι το χέρι που θα σε σηκώσει σε κάθε πτώση σου.
Είναι αυτός που δεν έχει ανάγκη να τον πεις “ήρωα” σου, του φτάνει να τον φωνάζεις πάτερα.
Για κάποιους ίσως αυτό που έκανε ο Ιαβέρης για τον γιο του Κωνσταντίνο να τους φαίνεται ηρωισμός… για όποιον όμως έχει παιδιά, είναι το φυσιολογικό και το αναμενόμενο.
Ο Ιαβέρης δεν είναι ήρωας, είναι απλά πατέρας…
Όμως σας παρακαλώ πολύ, σε αυτήν την περίπτωση την λέξη πατέρας γράψτε την με όλα τα γράμματα κεφαλαία και μετά υποκλιθείτε.
Να! Έτσι… Π Α Τ Ε Ρ Α Σ!
Join the discussion