Γράφει η Δήμητρα Διακάκη
Όλοι παραπονιόμαστε πως έχει χαθεί η ανθρωπιά.
Πως ο κόσμος “χάλασε” και δεν υπάρχει ενδιαφέρον πια για τον διπλανό μας.
Δεν υπάρχει επικοινωνία ,λέμε, γιατί όλοι κλειστήκαμε σε μια οθόνη –κινητού ή tablet- και μας αρκεί αυτό και μόνο.
Διαμαρτυρόμαστε πως οι σχέσεις έγιναν επιπόλαιες κι επιφανειακές και δεν υπάρχει εμπιστοσύνη πια.
Οι φιλίες διαλύονται για ένα comment στο facebook και οι συνεργασίες γίνονται καθαρά για λόγους εκμετάλλευσης.
Και όλα αυτά τα ρίχνουμε στην εποχή που είναι απαιτητική, στα πράγματα που δυσκόλεψαν, στις σχέσεις που έγιναν ευάλωτες.
Και ψάχνουμε λοιπόν, σαν άλλοι σούπερ ήρωες, πώς να αλλάξουμε τον κόσμο και πώς να αλλάξουμε και τους άλλους γύρω μας.
Αλλά όχι φίλε μου!
Εμάς πρέπει να αλλάξουμε!
Εμείς πρέπει να σταματήσουμε να κρίνουμε τους άλλους για το τι είναι και τι κάνουν, και να κοιτάξουμε τη δική μας τη ζωή και τις επιλογές.
Να σκεφτούμε για ποιο λόγο θέλουμε να δείξουμε σε μια οθόνη με πεντακόσιους διαδικτυακούς “φίλους” ότι έχουμε την τέλεια σχέση, ισχύει δεν ισχύει αυτό..
Σκοπός είναι να ζούμε τις στιγμές και να νιώθουμε γεμάτοι εμείς!
Κάπου χαθήκαμε στη “μετάφραση” και ψάχνουμε να ρίξουμε τις ευθύνες στους άλλους.
Αλλά δεν είναι έτσι…
Αν ζητάς ανθρωπιά, γίνε περισσότερο άνθρωπος!
Αν θέλεις αγάπη, μάθε να αγαπάς με ανιδιοτέλεια!
Αν διψάς για ζωή, απλά ζήσε!
Αν θες μα δεις τον κόσμο να αλλάζει, προσπάθησε πρώτα να αλλάξεις εσύ!
Αληθινά όμως, από μέσα σου!
Γιατί όπως μου έλεγε πάντα ο πατέρας μου: “Αν δεν προσπαθείς πρώτα να αλλάζεις εσύ για εσένα, δεν πρόκειται να αλλάξει
κανείς προς εσένα! ”
