Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη
Ζευγάρια που ξεκίνησαν μαζί..
Για μια μέρα, για ένα μήνα, για μια ζωή..
Ζευγάρια που κάθονται στον ίδιο καναπέ, βλέπουν τηλεόραση χωρίς να μιλάνε μεταξύ τους.
Ζευγάρια που έχουν ορθωσει κάστρα και τείχη ανάμεσα τους.
Ζευγάρια που τρώνε στο ίδιο τραπέζι και δεν σηκώνει ο ένας τα μάτια του ,για να κοιτάξει τον άλλον.
Ζευγάρια της διπλανής ξαπλώστρας, που ο ένας κοιτάει στην ανατολή και ο άλλος στην δύση.
Ζευγάρια μαζί από ανάγκη ,από ανασφάλεια ,από οικονομική ανέχεια.
Ζευγάρια μαζί για τα κληρονομικά, για περιουσίες που δεν μοιράζονται, για το τί θα πει ο κόσμος.
Ζευγάρια που μιλούν μόνο για τα παιδιά ή για τα ψώνια του σούπερ μάρκετ.
Ζευγάρια χωρίς κοινά ενδιαφέροντα, χωρίς κοινά μονοπάτια.
Ζευγάρια που τρέχουν πλέον με άλλες ταχύτητες.
Ζευγάρια που ο ένας δεν θαυμάζει ,δεν ποθεί, δεν τρελλενεται για τον άλλον .
Ζεύγαρια που αφήσανε τον χρόνο και την ρουτίνα να παίξει το παιχνίδι τους, να αφήσει το σημάδι τους.
Ζευγάρια που δεν αγγίζονται ,δεν λαχταρουν ,δεν φλερτάρουν πλέον μεταξύ τους.
Ζευγάρια που ο καναπές είναι το μόνιμο κρεβάτι του άλλου και η καλημέρα λέγεται με μήνυμα στο κινητό.
Ζευγάρια που υπάρχει θύμα και θύτης.
Ή τίποτα από τα δύο.
Ζευγάρια που ρίχνουν απειλές σε κάθε ενδεχόμενο χωρισμό ή πιθανότητα αυτού.
Ζευγάρια χωρίς ταξίδι ,πυξίδα, προορισμό.
Ζευγάρια που βρίσκουν καταφύγιο σε άλλες αγκαλιές για λίγο ,για πολύ, για όσο. ..
Ζευγάρια χώρις τα κότσια να δώσουν το τέλος .
Το τέλος που έχει έρθει. Που είχε έρθει εδώ και πολύ καιρό.
Το τέλος που ήταν πάντα εκεί.
Τότε, από την αρχή ,αλλά κάνεις δεν ήθελε να το δει.
Ζευγάρια ανυμπορα να πάρουν την ζωή στα χέρια τους.
Άνθρωποι που έμαθαν να ζουν με πατεριτσες.
Ανάπηροι ουσιαστικά. Και λίγοι για να μείνουν μόνοι τους.
Ζευγάρια, ζευγάρια, ζευγάρια.
Ζεύγος θα πει διπλό!
Δύο μονάδες που ενώνονται, για να μας δώσουν το ένα.
Και το ένα είναι απόλυτος αριθμός.
Δεν συγχωρεί ,το από συνήθεια ,από ανάγκη, από πρέπει!
Αν το ένα δεν έχει την δύναμη να σταθεί έτσι όπως του πρέπει ,καλύτερα να σπάει στα δύο.
Γιατί η ζωή είναι μικρή για έρωτες που έχουν λήξει και δήθεν κατάστασεις!
Εξάλλου στις στάχτες ενός μεγάλου έρωτα θα βρεις πάντα κομμάτια αγάπης.
Κράτα αυτά και προχώρα μπροστά. .
Αφιερωμένο.
