Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη
Αυτό το φως στα μάτια σου. …
Λες και ήταν αιώνες θαμμένο!
Αυτό το φως στα μάτια σου, πώς το αντέχεις τόσο;
Αυτό το φως στα μάτια σου αιώνια εγκλωβισμένο!
Κι είναι στιγμές που απορώ, πώς δεν το είδαν άλλοι;
Κι είναι στιγμές που απορώ, πώς σου φωλιαζει πάντα;
Πώς δεν στο κλέψαν ξωτικά, μέσα στην κρύα νύκτα..
Πώς δεν στο πήραν άνεμοι, φυσωντας με μανία..
Πώς δεν στο ξεβαψε η αυγή με τόση αϋπνία;
Αυτό το φως στα μάτια σου, το θέλω με μανία.
Αυτό το φως αντανακλά την άφθαρτη ψυχή σου..
Μην το αφήσεις να χαθεί και μην το ξεπουλήσεις.
Αυτό το φως στα μάτια σου ,είναι μικρό παιδάκι..
Αγκάλιασε το, φύλα το, και κρύψε το τα βραδυα..
Μέσα σε σκοτεινή σπηλιά, να μην το βρουν οι άλλοι..
Αυτό το φως στα μάτια σου..
Μπόρεσα και το είδα.
Εγώ έτσι θα λέω. …
Πως είδα μέσα στην βροχή, πώς είδα στο σκοτάδι, ένα αστέρι φωτεινό και δύο μάτια φάρους που αστραψαν και σφραγισαν του Ιούλη ένα βράδυ..
Αφιερωμένο.
