Αφοσίωση, ασφάλεια κι αγάπη θέλουν οι γυναίκες!

Γράφει ο Σάκης Χαλβαντζής.

Πόνεσες μαλάκα μου;
Πονάς ακόμη;
Γιατί πονάς;
Θίχτηκε ο υπέρμετρος εγωισμός σου;
Κουρελιάστηκε;
Μήπως σε σφάζει η “συγγνώμη”;
Η συγχώρεση που περίμενες και δεν ήρθε;
Ε, μαλάκα μου;
Τι περίμενες ρε;
Για πόσο ακόμη θα άντεχε τη δειλία σου;
Την παιδιάστικη συμπεριφορά σου, για πόσο θα άντεχε;
Ένας δειλός είσαι.
Ένας άνανδρος τύπος που κρύβεται πίσω από μεγάλα λόγια κι υποσχέσεις.
Σε κείνη ρε;
Σε κείνη που σου έδωσε ξανά ζωή..
Φέρθηκες έτσι σε κείνη;
Πόσο αξιολύπητος είσαι;
Πόσο μίκρυνες στα μάτια μου..
Εκείνη σκέφτομαι τώρα, αλήθεια..
Εκείνη μονάχα.
Τα χρόνια που έχασε μαζί σου.
Τα όνειρα της, που τα πρόδωσες.
Πρόδωσες τα όνειρά της, μαλάκα μου.
Ό,τι και μου πεις τώρα, δεν έχει αξία.
Σ’όποιον καθρέφτη και να κοιτάξεις δεν το σώζεις το σινάφι σου.
Ούτε λύπηση δεν αξίζεις..
Ούτε αυτό.
Έλα σήκω, πήγαινε ντύσου και βγάλε τη μιζέρια σου βόλτα κι απόψε.
Σκόρπισε και τα τελευταία ψήγματα απ’τον δήθεν ανδρισμό σου.
Θα σου πάρει καιρό ακόμη να καταλάβεις τις γυναίκες, μαλάκα μου.
Θα σου πάρει καιρό..
Δεν θέλουν “λουλουδάκια” οι γυναίκες.
Ούτε ακριβά δώρα με φανταχτερά περιτυλίγματα, θέλουν.
Αφοσίωση κι ασφάλεια μπορείς να τους δώσεις;
Χρόνο, χώρο κι αγάπη.
Αυτά θέλουν μονάχα, μαλάκα μου..