Δεν πονάει η μοναξιά, μα το ότι υποσχέθηκες πως δεν θα φύγεις ποτέ.

Κοιτάω τ’αστέρια και νομίζεις πως είναι τόσο εύκολο να μην σκέφτομαι εσένα. Σε σκέφτομαι. Εύχομαι ένα απ’όλα τ’αστέρια να πέσει, μονάχα για να κάνω την ευχή μου.

Πού να είσαι; Τι να κάνεις; Διάλεξες να μην γνωρίζω τίποτα απ’αυτά. Δεν πονάει η μοναξιά, μα το ότι υποσχέθηκες πως δεν θα φύγεις ποτέ.
Πώς να νιώθεις άραγε μακριά μου; Άραγε χαμογελάς; Πάντα ήθελα να χαμογελάς.
Πάντα ήθελα να κυριεύει μέσα σου η ευτυχία. Είναι που μου πήρες τόσο εύκολα το χαμόγελο!
Μην νοιάζεσαι, το ξαναβρήκα. Τους αγαπάω τους ανθρώπους που έχω δίπλα μου. Μα δεν θα είναι ποτέ το ίδιο χωρίς εσένα.

Σε σκέφτομαι ακόμη. Οι μέρες, οι μήνες περνούν. Κι όμως είσαι ακόμα στο μυαλό μου… “Δεν μπορεί να μην υπαρχει ίχνος αγάπης μέσα σου.”, λεω. Όμως αν υπάρχει!
Τότε που είσαι; Το μόνο που ξέρω είναι πως δεν είσαι δίπλα μου.
Δύσκολο.
Δύσκολο να σκέφτομαι τις στιγμές μας.
Δύσκολο να μην μπορώ να σου πω σ’αγαπώ. “Έχεις εμένα ” έλεγες. Να ξέρεις πόσο θα ήθελα όλα τα λόγια σου να ήταν αλήθεια.
Μόνο να ήξερες πώς θα γέλαγε η καρδιά μου.

Εύχομαι να ήσουν πραγματικά εδώ. Να ήσουν ακόμα δίπλα μου. Να γελούσαμε παρέα όπως παλιά! Ο κόσμος μου θα ήταν πολύ πιο όμορφος.

Δε βαριέσαι ομως, όλα άλλαξαν. Πάει πια πολύς καιρός που δεν έχω νέα σου. Δεν πειράζει. Θα ‘ναι καλύτερα και για τους δύο, λέω προσπαθώντας να το πιστέψω.

Θα κρατάω στο μυαλό μου μόνο τις καλές αναμνήσεις. Θα χαμογελώ μέχρι ο πόνος να φύγει μακριά. Ανυπομονώ.

Μην με ξεχνάς…