Γράφει η Ιωάννα Παπαδοπούλου
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια λένε και ίσως κάτι ξέρανε περισσότερο οι παλιοί από εμάς τους νέους, που τα κάνουμε θάλασσα. Τι συμβαίνει όμως στην περίπτωση του έρωτα; Ό έρωτας ανθίζει ή μαραίνεται με τα πολλά λόγια;
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας έρωτας… Ήτανε. Δεν είναι πλέον! Κουράστηκε κι αυτός από τα πολλά λόγια και πήγε αλλού να βρει ανταπόκριση. Γιατί βλέπεις, ο έρωτας θέλει πράξεις! Τίποτα δεν εννοείται, αν δεν το δείξεις. Ωραίο το “θέλω να σε δω”, αλλά σαν το “έρχομαι να σε δω” δεν είναι. Όχι άλλο μπλα μπλα λοιπόν, γιατί θα χαθώ στην μετάφραση. Κι εγώ θέλω να χαθώ μέσα στο βλέμμα σου το μαγικό. Θέλω να ταξιδέψω σε κόσμους παραμυθένιους αγκαλιά σου. Να ζήσω τον έρωτα σε όλο του το μεγαλείο. Χωρίς όριο κανένα. Χωρίς φόβους και με πάθος.
Τί σημαίνει αυτό που λες; Θέλω να μου δείξεις. Μπορείς; Εκεί σε θέλω.Τα λόγια είναι αέρας και εξατμίζονται. Τα λόγια να μην μένουν στα λόγια μόνο. Να γίνονται πράξεις, παρακαλώ πολύ. Δεν θα παρακαλέσω και πολύ βέβαια, όχι από εγωισμό αλλά για να μην χαθεί η μαγεία του Έρωτα.
Γιατί ο έρωτας, φίλε μου, δεν θέλει παρακάλια και εικασίες. Θέλει αποδείξεις στο εδώ και στο τώρα! Όχι στο μέλλον. Όχι στο θα γίνει αυτό, θα γίνει κι εκείνο, θα, θα, θα, και μου θυμίζεις πολιτικό. Και τώρα μου ζάλισες τον Έρωτα στ’ αλήθεια.
Ναι, μ’ αρέσουν τα όνειρα. Μ’αρέσει να σχεδιάζουμε από κοινού πράγματα. Αλλά με μέτρο πάντα. Πρέπει να ζούμε την στιγμή. Μάλλον δεν πρέπει επιβάλλεται! Ό χρόνος περνά, είναι πολύ απλό. Ό,τι θες να το δείχνεις και γρήγορα αν μπορείς. Να το βιώνεις άμεσα. Να ζεις την κάθε στιγμή, σαν να είναι η τελευταία, για να έχεις ένταση. Για να τολμάς!
Καλύτερα να είσαι παρορμητικός παρά δειλός!
Να το ζεις είναι πάντοτε καλύτερο από το να το σκέφτεσαι.
Εγώ ότι ήταν να πω το έκανα εξάλλου.
Σειρά σου τώρα!
