Γράφει η Luna Punk
Λένε ότι κάθε άνθρωπος έχουν τρείς χαρακτήρες, αυτόν που δείχνει, αυτόν που έχει κι αυτόν που νομίζει ότι έχει.
Ο δεύτερος, ζεί και βασιλεύει στο σήμερα και κοντεύει να εξαλείψει τους άλλους δύο.
Η δίνη της εποχής και της εικονικής πραγματικότητας είναι τεράστια και μας έχει ρουφήξει όλους μαζί της.
Σαρώνει στο πέρασμα της και πίσω της αφήνει ανθρώπους ανούσια ξοδεμένους και χαμένους…σίγουρα δεν τους βάζω όλους στο ίδιο κουκούλι, μια βόλτα στην πόλη όμως αρκεί…
Οι άνθρωποι έχουν μάθει πιά να κρύβονται πίσω απ’την εικόνα τους. Κι έχουν μάθει να κρύβονται για τα καλά.
Απ’όλους και απ’όλα, μα κυρίως από τον ίδιο τους τον εαυτό.
Είναι σχεδόν τρομαχτικό θα έλεγε κανείς αν σκεφτεί κάποιος το πόσο εύκολα μπορεί να παραπλανήσει τον ίδιο του τον εαυτό.
Να του χαρίσει το πιό όμορφο ψέμμα, να του το χαρίσει μέσα σε τέτοιο περιτύλιγμα που στο τέλος να πιστέψει ακόμη κι ο ίδιος ότι είναι αλήθεια.
Η γραμμή ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην εικονική μας ζωή όσο πάει και μικραίνει. Για την ακρίβεια, συρρικνώνεται.
Κινδυνεύουμε όλοι να εξαλειφθούμε σαν προσωπικότητες και να παραμείνει μονάχα ο άλλος μας εαυτός.
Αυτός που θέλουμε να δείχνουμε ότι έχουμε.
Ο όμορφος, που περνάει πάντα καλά και ξέφρενα, που ζεί τη στιγμή και τη μοιράζεται με τους υπόλοιπους ”φίλους” του.
Την κάθε στιγμή, αυτός που στην πραγματικότητα δεν έχει την παραμικρή ιδέα πιά για το ποιός είναι, μονάχα για το ποιός φαίνεται, αυτός που παλεύει για τα περισσότερα ”likes” και όχι για την ίδια του την ζωή, αυτός που δεν αντέχει να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη μα το προφίλ που σου παρουσιάζει είναι γεμάτο από ψευδαισθήσεις για έναν άνθρωπο σίγουρο για τον εαυτό του, πετυχημένο, ακέραιο…
Κι είναι ο ίδιος που περπατάει σκυφτός πάνω από μια οθόνη με το δάχτυλο πατημένο στο κουμπί.
Είναι ο ίδιος που δεν ζεί καμία ουσιαστική στιγμή πιά γιατί το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να τις καταγράψει.
Είναι αυτός που δεν θα μπορέσει να σταθεί δίπλα σου γιατί είναι απορροφημένος από την δεύτερη ”ζωή” του.
Είναι αυτός που ξοδεύει τον πολύτιμο χρόνο του χαμένος μέσα σ’έναν άλλο κόσμο.
Είναι αυτός που θα χάσει τα πιό όμορφα δειλινά στην άκρη των χειλών σου γιατί θα κοιτάζει το φώς που χάνεται κι όχι τον Ήλιο που σβήνει μπρός τα μάτια του…
Εσύ θέλεις να είσαι μ’έναν τέτοιον άνθρωπο;
Θέλεις να είσαι αυτός ο άνθρωπος;
Είτε το πιστεύεις είτε όχι, έχεις την δυνατότητα να επιλέξεις, κι αυτό που θα επιλέξεις, αυτό θα είσαι.
