Εσύ, κοίτα να αγαπάς και να έχεις καθαρή ψυχή..

Γράφει η Ελένη Σάββα

Όλα αλλάζουν. Τι μένει ίδιο στη ζωή; Ακόμα κι ο εαυτός μας αλλάζει. Μέρα με τη μέρα, όλο και πιο πολύ. Ό,τι μας δυσκολεύει μας αλλάζει.
Ό,τι μας αγγίζει, σχηματίζει τη ψυχή μας. Συχνά πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται, πώς άλλαξαν όλα τόσο πολύ; Μα πού είναι όμως το παράξενο; Τίποτα δε μένει στάσιμο. Κι αν έμενε, η αλήθεια είναι πως η ζωή θα ήταν βαρετή.
Οι φίλοι φεύγουν, οι αγάπες περνούν κι οι συνθήκες αλλάζουν. Ίσως αλλάζουν απότομα και προκαλούν πόνο, μα δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει πώς θα σε αγγίξουν. Θα σκληρύνεις; Θα μάθεις; Θα μάθεις ν’αγαπάς ακόμα περισσότερο;
“Μα πώς είναι δυνατόν;” λες από μέσα σου. Δεν έχεις άδικο. Αν το δούμε επιπόλαια και βιαστικά, αφού δεχόμαστε χτυπήματα, τότε γιατί να μην χτυπήσουμε πίσω; Μα δεν είναι έτσι. Να ψάχνεις τα πράγματα πιο βαθιά. Να τα σκαλίζεις πού και πού. Χρειάζεται, για να βρεις τον εαυτό σου.
Σκέψου λοιπόν, ότι σε πληγώνουν. Πολύ. Δυνατά. Αν πληγώσεις κι εσύ, τι θα καταλάβεις; Θα γίνεις αυτόματα εγωιστής. Θα απομακρυνθείς ένα βήμα από την ουσία της ζωής: την αγάπη. Η αξιοπρέπεια σου πρέπει να τρέφεται από την αγάπη κι όχι από τον εγωισμό σου. Πώς αλλιώς μπορείς να ονομάζεσαι άνθρωπος;
Δεν πειράζει αν δεν έχεις το κουράγιο να χαμογελάσεις στα χτυπήματα. Αρκεί μόνο να μην αντεπιτεθείς. Άσε τη ζωή να το διευθετήσει. Ξέρει τι κάνει. Ποτέ και κανένας δεν γλιτώνει από τις συνέπειες των πράξεων του.
Μα εσύ, κοίτα να αγαπάς! Εσύ κοίτα να έχεις πάντα ελεύθερο πνεύμα και καθαρό μυαλό. Φρόντισε την πληγή σου και αναρωτησου: Τι πρέπει να αλλάξει για να είσαι εσύ πιο ευτυχισμένος; Τι πρέπει να αλλάξει για να αποτρέψεις τα ίδια χτυπήματα;
Αυτά μόνο να κρατάς από όσα άσχημα γίνονται. Αυτά έχουν σημασία. Δεν μπορείς να αλλάξεις το γεγονός πως πάντα θα πληγώνεσαι. Μπορείς όμως να αλλάξεις τον τρόπο που το αντιμετωπίζεις. Να έχεις μέτρο στη σκέψη σου. Πάντοτε! Μη σκέφτεσαι ούτε υπερβολικά, μα ούτε και καθόλου. Αν θέλεις να σου χαμογελούν, χαμογέλα. Χαμογέλα κυρίως στη ζωή. Στη ζωή σου.