Εύκολα μιλάς για εμπιστοσύνη, δύσκολα την νιώθεις..

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου

Εμπιστοσύνη!
Μεγάλη λέξη, μεγάλη αίσθηση των ανθρώπων.
Πως κατακτιέται και που δίνεται;
Δύσκολο να την κατακτήσεις και ακόμα πιο δύσκολο να την δώσεις.
Πόσες φορές δεν την έχουμε χάσει; Δεν μας την έχουν πάρει με τη βία σε εκείνους που την έχουμε δώσει με κόπο.
Ο άνθρωπός φίλες μου είναι ένα ζώο που δεν ευχαριστιέται με τίποτα και δεν τον καλύπτει τίποτα.
Μόλις πάρει αυτό που θέλει τρέχει κατευθείαν να σε προδώσει γιατί νιώθει πως σε έχει στο χέρι, όπως λένε.
Κάνει τα πάντα μπροστά σου για να του δείξεις εμπιστοσύνη και να του ανοίξεις την καρδιά σου και μετά τα παίρνει όλα πίσω με μια μόνο σκέψη, πως θα καλύψει τις δικές του επιθυμίες. Δεν τον αφοράς εσύ. Δεν τον αφορά κανείς. Μα ήταν εκεί για εσένα και στο απέδειξε. Σου πήρε με μεγάλο κόπο αυτή την τεράστια λέξη που λέγεται εμπιστοσύνη. Και εσύ σαν το χαζό έκατσες και του την πρόσφερες απλόχερα.
Πίστεψες έστω για λίγο πως υπάρχουν άνθρωποι που την αξίζουν. Άνθρωποι ειλικρινείς, χωρίς φθόνο, κακία, ζήλια. Άνθρωποι που πραγματικά σε έχουν στη ζωή τους γιατί θέλουν να σε βλέπουν ευτυχισμένο και δεν θέλουν τίποτε άλλο παρά μόνο το καλό σου.
Δεν λέω πως δεν υπάρχουν αλλά είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του μισού χεριού. Ναι του μισού!
Οι άνθρωποι θέλουν πολλή προσοχή και δεν πρέπει να είσαι ευκολόπιστος μαζί τους. Πρέπει να περνάνε τα σαράντα κύματα για να μπορέσεις να τους δώσεις την πραγματική σου εμπιστοσύνη. Έτσι έλεγε και η γιαγιά μου όταν με έβλεπε μικρή να κλαίω γιατί η «καλύτερη» μου φίλη χάλασε την κούκλα μου χωρίς να μου ζητήσει καμία συγγνώμη.
Γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι σε θεωρούν δεδομένο. Θεωρούν δεδομένη την ψυχή σου, τη συγχώρεση σου και την αγάπη σου.
Τίποτα δεν είναι δεδομένο και πόσο ακόμα η εμπιστοσύνη. Όλα μπορούν να χαθούν σαν τον πάφλασμα του κύματος από στιγμή σε στιγμή.
Μην είσαι δεδομένος και μην αφήνεις να σε έχουν δεδομένο.
Μέτρα καλά τους ανθρώπους πριν τους δώσεις την εμπιστοσύνη σου μάτια μου.
Βέβαια είναι κάποιες φορές που το καταλαβαίνεις αλλά προσπαθείς να το αλλάξεις μέχρι που τρως τα μούτρα σου. Δεν πειράζει γιατί αυτό ήθελες και αυτό έκανες. Έδωσες και δεν πήρες. Πήρες πόνο και έσπασε μέσα σου εκείνη εκεί η ψυχή που τόσα έχει πάρει και όμως ακόμα στέκεται εκεί και υπομένει.
Πήρες μόνο ένα φιλί που ήταν τόσο ματωμένο σαν εκείνο που πήρε ο Χριστός από τον Ιούδα.