Γράφει η Ελένη Σάββα
“Ήθελα μόνο να σε κοιτάξω στα μάτια και να σου χαμογελάσω. Θα το έκανα μόνο και μόνο για να δω αν θα μου χαμογελούσες κι εσύ. Για να δω αν έχει μείνει μέσα σου ακόμα αγάπη, να δω αν έχουν μείνει μέσα σου ακόμα όμορφες αναμνήσεις.”
Πόσες και πόσες φορές το σκέφτηκα αυτό για πολλούς ανθρώπους; Αμέτρητες. Είναι τόσο περίεργο, που έστω για λίγο μοιραζόμαστε με κάποιους πολύτιμες, απλές στιγμές κι ύστερα χάνονται. Λες και δεν τους άγγιξαν όλα αυτά! Και αναρωτιέσαι, πώς γίνεται; Αυτός ο άνθρωπος δεν κράτησε καμία από τις στιγμές σας μέσα του ως ευτυχία; Δεν θέλεις να το πιστέψεις. Κι όμως! Ίσως γι’αυτούς δεν ήταν τίποτα.
Ίσως μονάχα εσύ να ένιωθες χαρούμενος. Είναι άνθρωποι που τώρα μαζί τους ανταλλάζεις μόνο κάποιες λέξεις, ενώ άλλοτε αντάλλαζες συναισθήματα και χαμόγελα. Εννοείται πως όλα είναι περαστικά. Δεν αξίζει να ασχολείσαι με κανέναν, που δεν καταλαβαίνει την αξία στο χαμόγελο σου. Μα πάρε μια στιγμή. Σκέψου καλά.
Σκέψου πόση αξία έχει στην τελική η ευτυχία. Η ευτυχία είναι στιγμές, που χτίζεις κάθε μέρα, χωρίς καν να το καταλάβεις. Είναι εκείνη η βραδινή απρόοπτη βόλτα, είναι εκείνη η συζήτηση που για κάποιο περίεργο λόγο θυμάσαι ακόμα και χαμογελάς. Είναι τόσες πολλές μικρές στιγμές μαζεμένες!
Συνέχισε να δημιουργείς την ευτυχία σου. Οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν. Κανείς δεν καταλαβαίνει την αξία της στιγμής, παρά μόνο όταν γίνει ανάμνηση! Μην είσαι ένας από αυτούς. Ζήσε την ευτυχία όταν συμβαίνει! Θα δεις που όλα θα είναι πιο όμορφα, θα δεις που οι άλλοι θα νιώσουν πιο πολλά, πιο δυνατά.
Να κοιτάς στα μάτια! Βαθιά στα μάτια, στη καρδιά του άλλου. Μόνο έτσι θα σε θυμάται για πάντα. Όσο κι αν προσπαθήσουμε, όταν κάποιος αγγίξει τη ψυχή μας, δεν τον ξεχνάμε. Θέλουμε να τον έχουμε δίπλα μας. Να του χαμογελάμε. Να εστιάζεις πάντα σ’αυτούς που προσπαθούν. Σ’αυτούς που χαίρονται με τη χαρά σου! Σ’αυτούς που σε στηρίζουν με όλη τη δύναμη της καρδιάς τους. Αυτοί είναι που σε αγαπούν πραγματικά. Κράτα τους κοντά σου.
