Ζήσε το τώρα, όπως εσύ το ονειρεύεσαι

Γράφει η Ιωάννα Ντρε

Θα ήθελα να παραμείνω λίγο ακόμα παιδί. Γιατί θέλω να ζήσω λίγο ακόμα ξέγνοιαστα, προτού με βαρύνουν οι υποχρεώσεις. Θέλω λίγο ακόμα να γελάσω, προτού με πλακώσουν βάσανα και σκληρύνει το γέλιο μου.  Θέλω λίγο ακόμα να ζήσω για μένα, προτού μου επιβάλουν να ζήσω μια άλλη ζωή. Θέλω λίγο ακόμα να ονειρευτώ, προτού παγώσουν τα όνειρα μου και μπουν στη θέση τους περιορισμοί.

Θα ήθελα λίγο ακόμα να παραμείνω παιδί και όταν θα γνώριζα άλλα παιδιά να παίζαμε με παιχνίδια για να ξεδώσουμε, γιατί βγαίνοντας στην κοινωνία εκεί έξω διαπιστώνεις ότι οι άνθρωποι συνεχίζουν να παίζουν, όχι όμως με παιχνίδια, αλλά με τα συναισθήματα των άλλων. Θα ήθελα λίγο ακόμα να παραμείνω παιδί, για να λειτουργώ με ψυχή και συναίσθημα. Γιατί τα παιδιά δε γνωρίζουν τι είναι λογικό και τι όχι. Ότι νιώθουν και ότι θέλουν εκείνη τη στιγμή το κάνουν. Είναι αυθόρμητα και αυθεντικά.

Λένε τα παράπονά τους, εκφράζουν ό,τι αισθάνονται, αγκαλιάζουν αυτόν που θέλουν να αγκαλιάσουν, κλαίνε αν αυτό τους βγαίνει, χωρίς να σκεφτούν πως θα φαίνονται κλαμένοι και γελούν ύστερα, κάνουν γκριμάτσες και σκανταλιές. Πέφτουν, σηκώνονται. Τσαλακώνονται.
Προσπαθούν να ανακαλύψουν τη ζωή. Πειραματίζονται και όλα ακόμα δικαιολογούνται γι αυτά.

Θέλω λίγο ακόμα χρόνο για να κάνω κι εγώ όσα δεν έκανα. Δε θα επιτρέψω να περάσει κι άλλος χρόνος ανεκμετάλλευτος. Θα ξεκινήσω από σήμερα. Θα πω το σ΄ αγαπώ για όποιον το νιώθω. Θα πω ευχαριστώ σε αυτόν που με βοήθησε και συγνώμη σε όποιον αδίκησα ή ήμουν λάθος απέναντί του. Δε θα επαναπαυτώ στη ρουτίνα της καθημερινότητας. Θα κάνω λοιπόν ότι με ευχαριστεί.
Θα πειραματιστώ, θα δοκιμάσω και θα εμπλουτίσω τις μέρες μου με ουσία και θα κάνω ότι δεν έκανα πιο πριν.

Τώρα είναι η στιγμή ακόμα και αν δε το επιτρέπει η ηλικία μου ή το τι θα πουν οι γύρω μου. Δεν έχω να απολογηθώ σε κανέναν. Δική μου είναι η ζωή και δε θα την αφήσω κούφια. Θα τη γεμίσω με ζωή. Γιατί το παρελθόν πέρασε όπως και να ήταν, το μέλλον δε το γνωρίζω, είναι κάτι αβέβαιο.

Γι αυτό σου λέω και σένα. Προχώρα. Ζήσε το τώρα, όσο επιπόλαιο και αν ακούγεται. Στενεύουν τα περιθώρια.  Μη σκέφτεσαι πολύ τα πώς και τα αν. Το θέλεις, κάντο. Γιατί αν δε το κάνεις, πώς περιμένεις να ζήσεις όσα θες, χωρίς καμία προσπάθεια, χωρίς κανένα ρίσκο. Ακόμα και αν φοβάσαι την αποτυχία, συνέχισε. Κάνε ότι είναι να κάνεις. Καλύτερα να αποκτήσεις αρνητικές εμπειρίες παρά απωθημένα.  Γέμισε με εμπειρίες ακόμα και οι κακές κάτι έχουν να μας προσφέρουν. Αφέσου απλά.

Γιατί παρόλο που θα ήθελα να παραμείνω λίγο ακόμα παιδί δεν είμαι, ούτε κι εσύ. Γι αυτό σου λέω, για μια ακόμα φορά, ζήσε το καθετί που θέλεις, να χορταίνεις τις στιγμές και το μέσα σου να είναι καλυμμένο από κενά και τότε δε θα σε νοιάζει ο χρόνος που κυλά.