Η ζωή είναι πολύ μικρή για συμβιβασμούς..

Γράφει η Χριστίνα Ρογκάκου

«Μη φύγεις από μια σταθερή σχέση, οι άνθρωποι δεν είναι όλοι σωστοί και εσύ πρέπει να αρκείσαι σε αυτούς. Τι κι αν έχετε προβλήματα, όλα ξεπερνιούνται με υπομονή. Βλάκες ήταν οι παλιοί, που παλεύανε και δεν μιλούσαν;»

«Άκου να δεις κορίτσι μου, οι έρωτες είναι για τους αιθεροβάμονες. Φτερό στον άνεμο είναι όσοι υποτάσσονται σε αυτόν. Μα και πόσο νομίζεις ότι κρατάει το ροζ συννεφάκι; Μετά έρχονται τα αγγούρια αδιαπραγμάτευτα. Οπότε κοίτα λεφτά να έχει και σωστή οικογένεια.»

«Μη ζητάς από τους ανθρώπους που είναι γύρω σου να σε καταλαβαίνουν, όπως κάνεις εσύ. Κανείς δεν επιβίωσε μόνος του σε αυτόν τον κόσμο. Υποστήριξε την γνώμη σου, αλλά άκου και τους άλλους, κάτι παραπάνω θα ξέρουν. Η μοναξιά είναι δύσκολη παιδί μου και η ζωή θέλει υποχωρήσεις.»

«Μη διανοηθείς να φύγεις από την δουλεία σου, είναι καιροί τώρα για επαναστάσεις; Υπάρχει κρίση και ανασφάλεια, μη πετάς την σταθερότητα για όνειρα. Αυτά στην εποχή που ζούμε είναι μόνο για τους ονειροπόλους κι αυτοί χαμένοι από χέρι θα αποδειχτούν. Άκου με!»

«Μην αντιδράς, η ζωή θέλει συμβιβασμούς αλλιώς δεν βγαίνει. Μη ζητάς το δίκιο σου, θα πρέπει να χαμηλώνεις και το κεφάλι. Μη κακοκαρδίζεις τους άλλους γύρω σου, κάνε το καλό και ρίξ’το στο γιαλό.»

Όχι φίλε μου, δεν θα μείνω σε μια σχέση που με πνίγει, γιατί ο άλλος είναι καλός. Οι κακοί είναι στην φυλακή, όλοι οι απ’ έξω καλοί είμαστε. Και από το να καταλήξει ο άλλος στο χώμα και εγώ στην φυλακή, διαλέγω την αποφυγή του φόνου. Το τι κάνανε οι παλιοί και μένανε μέσα στον λάκκο όταν τους έπνιγε δεν με αφορά.

Όχι δεν επιλέγω μια ζωή νεκρή χωρίς έρωτα, με την ανασφάλεια ότι κάποια στιγμή θα τελειώσει. Γουστάρω να καψουρεύομαι κι ας σπάσω τα μούτρα μου, τουλάχιστον θα το έχω απολαύσει.

Όχι δεν θα κάνω τον βλάκα στην ζωή του καθενός, χωρίς να αντιδράω όταν θα προσπαθήσει να επέμβει στα δικά μου τα χωράφια. Γιατί τους ανθρώπους τους επιλέγω για να είναι δίπλα μου, όταν γουστάρουν αυτό που είμαι εγώ, όπως κι εγώ εκείνους. Οτιδήποτε άλλο το εξαφανίζω και του βάζω ένα περίτρανο Χ.

Όχι δεν θα κρατήσω το λίγο ζυγιάζοντας το με τον φόβο της μοναξιάς. Τα μέτρια δεν μου ταιριάξανε ποτέ και εγώ το τομάρι μου δεν το πουλάω φτηνά.

Όχι δεν θα μείνω σε μια δουλειά που με τρώει, γιατί οι καιροί είναι σαθροί. Ξέρω πια είναι τα όνειρα μου, ξέρω τι λαχταράει η ψυχούλα μου και για αυτά μπορώ να φέρω τα πάντα τούμπα.

Όχι το κεφάλι μου δεν τον σκύβω, γιατί μεγαλώνοντας θέλω να μου βγάζω το καπέλο και να λέω έζησες την ζωή σου όπως γούσταρες.

Κι έτσι κάπως όχι σε όλα, γιατί το μη πάντα με τρέλαινε. Η ζωή θέλει να σε κόντρα στον άνεμο για να επιβιώσεις, αλλιώς σε παίρνει ο διάολος.
Μα και αυτή η στάση είναι προσωπική. Στο δικό σου χέρι είναι από την άλλη που θα γύρεις τις επιλογές σου. Μπορεί στα μη, ίσως και στα όχι, αλλά ας είναι δικές σου επιλογές.