Γράφει η Αργυρώ Αμπατζίδου.
Δεν ξέρω αν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς την αγάπη. Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να νιώσει αληθινή αγάπη, έτσι όπως εγώ την έχω μέσα στην καρδιά και το κεφάλι μου. Ναι, και μέσα στο κεφάλι μου. Ξέρω πως αυτή είναι καθαρά ένα συναίσθημα που αφορά την καρδιά. Όμως υπάρχει και ένα είδος αγάπης που μπορεί να περνάει και από το μυαλό, από όλο το είναι του καθενός μας. Μπορεί βέβαια να κάνω και λάθος, ποιος ξέρει;
Ο μεγαλύτερος μου έρωτας, ο πόνος μου και η λατρεία μου, η μεγαλύτερή μου αγάπη, η πιο ανιδιοτελής έκφρασή της ανήκει στο παιδί μου. Δεν είναι εύκολο να του το εξηγήσω. Δεν είναι εύκολο να του το περιγράψω. Μπορεί να με περάσει και για τρελή. Εξάλλου δεν νομίζω πως μπορεί να καταλάβει, αλλά δεν έχω και την απαίτηση να το κάνει αυτό. Πιθανόν να το νιώσει ή και να το συνειδητοποιήσει κάποτε, όταν θα έχει κάνει τα δικά του παιδιά.
Παρ’όλα αυτά έχω προσπαθήσει και να του το πω και να του το δείξω ακόμα και να του το γράψω. Δεν περνάει δευτερόλεπτο, στιγμή, που να μην τον σκεφτώ. Μπορεί κάποτε να τον έπνιγε όλο αυτό. Μπορεί και σήμερα ακόμα.. Δεν θέλω να τον πιέζω. Όμως έτσι νιώθω και τώρα που είναι μακριά, τώρα που μεγάλωσε και καλείται να βρει τα πατήματά του, αισθάνομαι μεγαλύτερη την ανάγκη να του το εκφράσω..
Συγκεκριμένα σήμερα είχα μια έντονη επιθυμία για όλο αυτό. Μπορεί να φταίνε οι καταστάσεις, μπορεί απλά να ένιωσα πιο έντονα την ανάγκη να το κάνω. Έτσι λοιπόν το έγραψα..
Θέλω να του πω πως η ζωή είναι παράξενη. Φωτίζεται και σκοτεινιάζει. Λάμπει αλλά και σβήνει. Σαν τα αστέρια του ουρανού, που τον φωτίζουν το βράδυ και που όμως εξαφανίζονται όταν ο ήλιος κάνει την εμφάνισή του. Αχ αυτός ο ζεστός ήλιος! Έτσι όμως είναι και η ζωή. Άλλοτε σκοτεινιάζει κι άλλοτε λάμπει. Ακόμα όμως και στη σκοτεινιά της υπάρχουν αιχμές φωτός, που κάπου θα τις δεις, αν ψάξεις..
Η αγάπη μου για αυτό το παιδί πλημμυρίζει την καρδιά και το μυαλό μου. Δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ! Ακόμα κι όταν δεν θα ανήκω πλέον σ’αυτόν τον κόσμο αυτή θα έχει χαραχτεί βαθιά. Θα ζει! Θα είναι γραμμένη και χιλιοειπωμένη. Αυτή η αγάπη θα τον έχει κάνει έναν μοναδικό άνθρωπο. Γιατί όταν ο άνθρωπος αγαπιέται τόσο, γίνεται καλύτερος, σοφότερος, εξυπνότερος. Η μορφή αυτής της αγάπης κάνει απλά και μόνο θαύματα.
Καλή τύχη παιδί μου! Φτιάξε τη ζωή σου έτσι όπως μόνο εσύ ξέρεις. Έτσι όπως μόνο εσύ θα είσαι υπερήφανος για τον εαυτό σου. Η αγάπη μου θα είναι ο οδηγός σου, όπως και η φωνή μου στο μυαλό σου.
Είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος! Σε ευχαριστώ που υπάρχεις στη ζωή μου!
