Γράφει η Κωνσταντίνα Διδασκάλου
Αγάπησες, πόνεσες, έκλαψες, όμως τα έβαλες στην άκρη και αποφάσισες να πας ένα βήμα παρακάτω .
Να μάθεις λοιπόν να αγαπάς τον εαυτό σου, να τον αγκαλιάζεις, να τον σέβεσαι, να τον εκτιμάς και προπαντός να τον προστατεύεις.
Να κοιμάσαι μαζί του τα βράδια, να κάνεις χώρο στις σκέψεις σου για να τα λέτε, να διαλέγεις την αγαπημένη σου μουσική, να βάζεις ένα ποτήρι κρασί και να συζητάτε σα φίλοι!
Να πηγαίνεις βόλτα μαζί του, μην τον αφήνεις στην άκρη! Μια αποδοχή ζητά.
Να μάθεις να αγαπάς τα λάθη σου, να τα σέβεσαι και να αποδέχεσαι τις συνέπειες των πράξεων σου. Να δίνεις λοιπόν το χρόνο που χρειάζεσαι για τον εαυτό σου. Μην τον ταλαιπωρείς, μην το μαστιγώνεις, συγχώρεσε τον.
Φρόντισε τον και άκουσε επιτέλους αυτά που θέλει να σου πει! Επιμένει να επιζητά αποδοχή!
Και όταν μάθεις λοιπόν να αγαπάς τον εαυτό σου, θα προστατεύεσαι από το λίγο, θα απαιτείς το πολύ και δεν θα το περιορίζεις.
Όταν μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου θα έχεις πάρει την δική σου μορφή, δεν θα είσαι η πλαστελίνη που σε πλάθει ο καθένας.
Θα πάψεις να ζητάς την επιβεβαίωση από τους ανθρώπους, θα έχεις περισσότερη σιγουριά στα βήματα σου. Θα βάζεις στην άκρη τους ανασφαλείς, τους δήθεν τους κομπλεξικούς. Θα αναγνωρίζεις τους αληθινούς, τους πραγματικούς, τους χρήσιμους!
Ναι ξέρεις ποιους σου λέω! Εκείνους που σε αγκάλιασαν, που σε κράτησαν, που σε αγαπάνε, που βρέθηκαν δίπλα σου και σε θαύμασαν! Που είδαν όλα αυτά που δεν είδες εσυ! Τα υπέροχα και ιδιάζοντα προτερήματα σου !
Μπορείς να του ξεχωρίσεις πλέον..
Θα καταλάβεις όταν μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου πως ξέρεις πλέον τι χρειάζεσαι, πως είσαι ευτυχισμένος από μέσα σου, πως δεν χρειάζεσαι υποκατάστατα παρηγοριάς, πως δεν σου παίρνει πλέον χρόνο να βλέπεις την αλήθεια στους άλλους!
Πως δεν έχεις ανάγκη να χαρίζεις την παρουσία σου σε ανθρώπους που δεν ξέρουν να εκτιμάνε. Ναι, ξέρεις για ποιους μιλάω! Γι’αυτούς τους αχάριστους, που εκμεταλλεύονται την παρουσία σου, που όλο παίρνουν και παίρνουν και δεν ξέρουν να δώσουν και ύστερα φεύγουν! Τους αναγνωρίζεις πλέον.
Θα καταλάβεις λοιπόν πως η καρδιά σου είναι πολύτιμη. Πως κακώς είχες μάθει να την μοιράζεις δεξιά και αριστερά, όμως πλέον ξέρεις!
Ξέρεις που πρέπει να την δώσεις, ξέρεις πως λάθος πορευόσουν τόσα χρόνια χαρίζοντας έρωτες σε ανίκανους! Ξέρεις πως οι αγκαλιές σου και τα φιλιά σου είναι για αυτούς που γνωρίζουν πόσο χαρισματικά είναι! Ξέρεις πλέον που τα δίνεις και δεν τα σκορπάς!
Θα καταλάβεις όταν μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου! Να εννοείς το όχι σου, να εννοείς το ναι σου, να ξεχωρίζεις το διαυγές βλέμμα, την καθαρή ψυχή, να κρατάς αυτούς του λίγους και καλούς (που λένε) που χωράνε στην ζωή σου! Που χωράς στην δική τους και δεν στριμώχνεσαι και δεν τσαλακώνεσαι.
Έπειτα θα καταλάβεις όταν μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου ότι τον έρωτα τον ζεις, δεν το φωνάζεις και έπειτα θα καταλάβεις ότι το πολυτιμότερο συναίσθημα μέσα σε μία σχέση είναι η αγάπη.
Και όταν λοιπόν μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου, θα βρεις την ισορροπία που ζητάς. Την γαλήνη που έψαχνες, την ευτυχία που νοσταλγούσες !
Γιατί πλέον έχεις μάθει και ξέρεις να αγαπάς τον εαυτό σου!
Να σε αγαπάς για τα στραβά σου, τις λάθος επιλογές σου και τα καπρίτσια σου. Αυτό, είναι μεγαλείο..