Καθηγητής : Για άλλους υποχρέωση, για άλλους έμπνευση ζωής.

Γράφει η Χριστίνα Ρογκάκου

Καθηγητής, είναι μια απλή λέξη για κάποιους, ένα χρέος για άλλους, μια πηγή ζωής για μερικούς. Έχεις σκεφτεί όμως τι επί της ουσίας είναι;
Είναι ένα μεγάλο βάρος, μα το πιο όμορφο.
Είναι να νιώθεις πως εσύ δημιουργήθηκες αποκλειστικά για αυτόν τον σκοπό, για να είσαι ανάμεσα σε παιδιά.
Είναι να ζεις για αυτά.
Είναι να αισθάνεσαι την καρδιά σου να φτεροκοπάει από ευτυχία όταν βρίσκεσαι δίπλα τους.
Είναι η προσωπική σου ανάγκη να τους προσφέρεις όλες τις δυνάμεις σου.
Είναι να μετατρέπεσαι κι εσύ σε παιδί, για να σε νιώσουν σύμμαχο τους όπως και εσύ αυτά.
Γιατί ξέρεις καλά πως κάποιες στιγμές και εσύ φοβάσαι. Γίνεσαι ανασφαλής μπροστά στο μεγαλείο των ψυχών τους. Σκέφτεσαι, είμαι επαρκής στο να τους προσφέρω όσα γνωρίζω; Είμαι ικανός να τους δώσω τα εφόδια για το μέλλον τους; Μπορώ να τα κάνω να πιστέψουν στους εαυτούς τους; Τόσα ερωτήματα τριβελίζουν το μυαλό σου, μα κι αυτά τα κρατάς για τον εαυτό σου.
Γιατί είσαι ο εκπαιδευτικός και είσαι δυνατός. Μα κι αυτή η ανασφάλεια, αν το καλοσκεφτείς από την αγάπη γεννιέται. Όπως οι γονείς αναρωτιούνται, είμαστε ικανοί; Έτσι κι εσύ, δεν είναι δικά σου, μα μόνο που τα λες παιδιά μου είναι σαν να ενώνεσαι μαζί τους με έναν άλυτο δεσμό.
Βουρκώνουν τα μάτια σου από χαρά σε κάθε επιτυχία τους, η καρδιά σου λιώνει και αμέσως έχεις εξασφαλίσει την μεγαλύτερη ανταμοιβή για το λειτούργημα σου. Σου λένε ευχαριστώ και λες εγώ με όλη σου την ψυχή.
«Κυρία σας αγαπάω, είστε η πιο καλή» Πόσο μαγική φράση αλήθεια, με την ιδιότητα να σε κάνει να χαμογελάς μονίμως. Έχουν μια υπέροχη επιρροή στην διάθεση σου και εσύ είσαι ταγμένος σε αυτά.
Και το μόνο που εύχεσαι είναι κάποια στιγμή στην ζωή τους μεγαλώνοντας να σε θυμούνται σαν μια γλυκιά ανάμνηση. Σαν ένα άνθρωπο που τους έδωσε μόρφωση και έβαλε ευεργετικά λιθαράκια στην ψυχή τους.