Και το να μην απαντάς στο μήνυμα, είναι μήνυμα!

Γράφει η Άντζελα Καμπέρου

Την τελευταία φορά που μιλήσαμε δεν θα την έλεγες και μία από τις καλύτερες μας. Ίσως και για αυτό να έχουμε να μιλήσουμε τόσο καιρό. Και ξέρεις είναι η πρώτη φορά που δεν με ενδιαφέρει. Δεν με νοιάζει αν έχω να ακούσω νέα σου μία εβδομάδα ή ένα μήνα. Αλήθεια πόσος καιρός έχει περάσει ούτε που θυμάμαι.

Είναι η πρώτη φορά που δεν με ενδιαφέρει πως περνάς και τι κάνεις και αν με σκέφτεσαι. Και είναι η πρώτη φορά που δεν πρόκειται να σε ψάξω. Δεν θα ρωτήσω για εσένα, ούτε θα σου στείλω μήνυμα. Αδιαφορώ τι κάνεις και πως περνάς. Αδιαφορώ αν είσαι καλά ή αν περνάς τη χειρότερη φάση της ζωής σου.

Με έκανες ειδική βλέπεις στην αδιαφορία. Τόσο καιρό που κι εσύ αδιαφορείς έμαθα από εσένα. Έμαθα από τον καλύτερο τι πάει να πει δεν δίνω δεκάρα τσακιστή. Και υιοθέτησα όλα όσα έκανες. Απούσα από τα πάντα και για πάντα. Και ειλικρινά είναι η πρώτη φορά που περνάω την καλύτερη περίοδο της ζωής μου. Βγαίνω και περνάω καλά δεν σκέφτομαι αν είσαι εσύ καλά. Είμαι σπίτι μου και χαλαρώνω δεν σπάω το κεφάλι μου να βρω ένα τρόπο να μάθω εσύ που είσαι.

Τελικά είναι πολύ ωραία όταν αδιαφορείς. Περνάς τόσο όμορφα όταν σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου. Τόσο καιρό σε έβριζα που δεν ασχολιόσουν μα τελικά έκανες την καλύτερη επιλογή και άργησα να το καταλάβω. Τελικά το να μην νοιάζεσαι είναι τόσο όμορφο. Χωρίς σκοτούρες και στεναχώριες πάνω από το κεφάλι σου ζεις την ζωή σου όπως ακριβώς τη θες.

Και πάνω που τα σκέφτομαι όλα αυτά χτυπάει το κινητό μου. Μήνυμα. Στην οθόνη είναι γραμμένο το όνομα σου και από κάτω έχει στρογγυλοκαθίσει μία και μόνο φράση. “Μου λείπεις”. Ούτε προσφώνηση, ούτε να με ρωτήσεις τι κάνω ούτε καν ένα “συγγνώμη που εξαφανίστηκα” ρε παιδί μου.
Δεν εξεπλάγην η αλήθεια είναι. Βαθιά μέσα μου ήξερα πως αργά ή γρήγορα θα πληγωθεί ο εγωισμός σου που σε γράφω με τόση ευκολία. Ήξερα πως αργά ή γρήγορα θα έχω μήνυμα σου στο κινητό. Μα αυτό που με έκανε να εκπλαγώ ήταν η λιτότητα αυτής σου της φράσης. Δεν ντράπηκες να την γράψεις ούτε λεπτό κι ας ξέρεις πως δεν την εννοείς. Είμαι σίγουρη ότι απλά πίστεψες πως με το που δω μήνυμά σου θα πέσω στα πατώματα.

Αυτό που δεν ήξερες όμως είναι πως είχα πολύ καλό δάσκαλο στην αδιαφορία. Με έμαθε πολύ καλά να μην δίνω δεκάρα για δακρύβρεχτα και όλο γλύκα μηνύματα. Έμαθα να μην υποκύπτω σε συναισθηματισμούς που μόνο μπλεξίματα μπορούν να φέρουν. Δεν ήξερες πως ότι κι αν έγραφες θα περνούσε απαρατήρητο. Γιατί πολύ απλά πλέον εσύ περνάς απαρατήρητος. Ίσως πιο πριν να “έπεφτα” με αυτό σου το μήνυμα, μα σήμερα δεν είμαι η ίδια με αυτή που ήξερες. Σήμερα επιλέγω εμένα και όχι εσένα. Σήμερα επιλέγω την σιωπή μου για απάντησή σου.

Ξέρεις αυτό που λένε ότι και το να μην παίρνεις μήνυμα είναι μήνυμα; Μάντεψε, μήνυμα εστάλη, μα ο παραλήπτης επιλέγει τη σιωπή.
Ανοίγω το μήνυμα, επιλογή και διαγραφή είναι οι αμέσως επόμενες κινήσεις μου.
Εμένα δεν μου λείπεις!