Η Κέρκυρα είναι πολλές πόλεις μαζί χρονολογικά. Είναι ένας τόπος γεμάτος ρωγμές μέσα από τις οποίες το παρελθόν εισβάλλει στο παρόν. Ένας λαβύρινθος από καντούνια, στοές, ελιές και κυπαρίσσια, με μαγικές μυρωδιές και ανθρώπους που νιώθουν κοσμοπολίτες και εξωτικοί χωρίς να κάνουν το παραμικρό γι΄ αυτό. Στην Κέρκυρα μπορείς να υπάρχεις ταυτόχρονα σε όλες τις ηλικίες, να περπατάς πολύ και νιώθεις ελεύθερος.
Το να κατάγεσαι από την Κέρκυρα σημαίνει
Να πηδάς τα κάγκελα για να βρεθείς, όχι σε κάποια συναυλία, αλλά στην πίσω πλευρά του φρουρίου για να αράξεις στον ερημικό πυργίσκο που εκείνη τη στιγμή σου ανήκει.
Να περιπλανιέσαι άσκοπα στο λαβύρινθο του Καμπιέλο και κάθε φορά που πας να χαθείς να πέφτεις πάνω στη θάλασσα.
Να λες «καβάτζα» και να εννοείς το Ρωμαϊκό υδραγωγείο στην πάνω πλατεία.
Να έχεις επιχειρήσει να επισκεφτείς βράδυ το Ναό της Αρτέμιδος που είναι κρυμμένος στο Mon Repos. Όποιος δε φοβηθεί, κερδίζει.
Να ξέρεις ότι στο Καρδάκι τον Οκτώβριο μπορείς να ζήσεις ένα παρατεταμένο παιδικό καλοκαίρι κάνοντας βουτιές από τον κατεστραμμένο Πόντε, φτάνει να είσαι εκεί στην ώρα σου. Τον Οκτώβριο στο Καρδάκι ο ήλιος πέφτει στις 5.
Να κάνεις βόλτα στον Ανεμόμυλο ανάμεσα σε μαυρισμένες γηραιές κολυμβήτριες που μοιάζει να έχουν ξεμείνει στα ίδια βράχια από τη δεκαετία του ’60.
Να σε παίρνει ο ύπνος πάνω στην άμμο στο Μέγα Χορό λέγοντας ιστορίες για πειρατές και εξαφανισμένα κορίτσια.
Όταν οι ελιές κατακαλόκαιρο σου κρύβουν τον ήλιο.
Να έχεις περάσει αρκετές βραδιές κατάνυξης με μπύρες κάτω από τα ανάκτορα.
Να έχεις πέσει στα σκαλιά του Δημαρχείου προσπαθώντας να τελειοποιήσεις κάποιο 360.
Σε μια βόλτα στην πόλη να συναντάς τουλάχιστον δύο από τις κλασσικές φιγούρες που κυκλοφορούν και να τους λες αυτά που τους αρέσει να ακούν. Για όσους δεν ξέρουν φαίνονται τρελοί.
Να έχεις ακούσει τις ιστορίες της Τζιας που έραβε στο εργοστάσιο του Δεσύλλα.
Να πιστεύεις ακόμα ότι η εγκαταλειμμένη Βίλα Κοκοτού είναι στοιχειωμένη.
Στα 18 να μη σε χωράει ο τόπος.
Να είσαι μελοδραματικός χωρίς λόγο.
Να βουρλίζεσαι καμιά φορά.
Να κρυφογελάς με τους νιοράντιδες (it. ignorante) που πίνουν καφέ στο Λιστόν, πάντα στολισμένοι, και την ίδια στιγμή να αναρωτιέσαι μήπως είσαι κι εσύ ένας από αυτούς.
Να έχεις ψάξει στο Google για πορτόνια (ας πούμε η καγκελόπορτα) και να μην έχεις πάρει κανένα αποτέλεσμα.
Να γνωρίζεις από τα 6 σου όλους τους κανόνες του κρίκετ, στους οποίους μυήθηκες τρώγοντας ποικιλία στο Ζήσιμο.
Να ξέρεις ότι στη «χιονάτη βίλα» του Durrell διάφορα ζώα είχαν προκαλέσει χάος.
Να έχεις μεγαλώσει σε μια κοινωνία Εβραίων, Ορθόδοξων και Καθολικών.
Υπάρχει μεγάλη περίπτωση να έχεις φίλους με τα ονόματα Εδουάρδος και Βικέντιος.
Να έχεις γαλουχηθεί στην ιδέα ότι αν δεν είχε δολοφονηθεί ο Καποδίστριας μπορεί και να ήταν διαφορετικά τα πράγματα για εμάς σήμερα.
Στο σπίτι της γιαγιάς να υπάρχει φωτογραφία του Δημοτικού Θεάτρου πριν βομβαρδιστεί.
Όταν η πόλη γεμίζει ασφυκτικά από τουρίστες το Πάσχα και εσύ κρύβεσαι από καντούνι σε καντούνι, έχοντας μάλιστα βρει την ιδανική διαδρομή για να φτάσεις σπίτι σου αποφεύγοντας τους όλους.
Όταν ξημερώματα του Μεγάλου Σαββάτου, μετά τη βραδινή έξοδο πηγαίνεις στην εκκλησία για να παρευρεθείς στο «σεισμό» και στη συνέχεια άυπνος με ελαφρύ hangover πετάς μπότηδες για να ξορκίσεις όποιο κακό πνεύμα έχει απομείνει.
Να έρχονται οι τουρίστες και να νιώθεις με την πλάτη στον τοίχο για όσο κρατάει το καλοκαίρι τους, το οποίο ευτυχώς διαρκεί λιγότερο από το δικό σου.
Να καυχιέσαι ότι είχες προλάβει το Morrison στους Έρμονες και τη Bora Bora στο Εμπορικό. Τα καλύτερα μαγαζιά της Ευρώπης!
Να μη σου φαίνεται περίεργο που υπάρχουν περισσότερες φιλαρμονικές απ’ ότι μέρη που χορεύεις.
Να έχεις φίλους που αν τους συγκεντρώσεις στήνεις άνετα μια τζαζ μπάντα.
Περιμένεις το Πάσχα για να ακούσεις το Adagio και τον Αμλέτο και ξέρεις σε ποια σημεία ακριβώς πρέπει να σταθείς ώστε να πετύχεις το καλύτερο κομμάτι.
Όταν η γιαγιά σου ξέρει απέξω ολόκληρες οπερέτες στα Ιταλικά, χωρίς να γνωρίζει Ιταλικά.
Να ξέρεις ότι αν ξεκινήσει να βρέχει μπορεί και να μην σταματήσει ποτέ.
Να έχεις αλλεργική ρινίτιδα ή/και ιγμορίτιδα ή/και αυχενικό.
Ο πολιούχος σου είναι ο πιο ανθρώπινος άγιος – είναι ένας από εμάς.
Να επικαλείσαι τον Άγιο Σπυρίδωνα χωρίς λόγο και αιτία. Παράδειγμα: Αργεί κάποιος να έρθει στο ραντεβού, φτάνει καθυστερημένος και εσύ κοιτάς τον ουρανό και λες: έκαμε ο Άη Σπυρίδωνας.
Να ξέρεις ότι την παραμονή της γιορτής του αγίου (του γνωστού) όλη η παλιά πόλη μυρίζει λουκουμάδες.
Όταν το καλοκαίρι δε χωράς και το χειμώνα περισσεύεις.
Κείμενο, Φωτογραφίες: Δανάη Δραγωνέα
Join the discussion