Κι αν ήξερα το τέλος, πάλι όλα θα στα έδινα..

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου

Όλα δικά σου μάτια μου, όπως λέει και το άσμα.
Όλα πολύ, όλα για εσένα, όλα με πάθος και πάλι από την αρχή.
Κανείς δεν ξέρει πως θα καταλήξει μια σχέση. Πάντα ξεκινάει με τα καλύτερα ιδανικά αλλά υπάρχει και το τέλος. Πολλές φορές καταλήγει όμορφα σαν παραμύθι, άλλες πάλι όχι όπως θα περιμέναμε.
Όπως και να είναι το κάθε ένα έχει την ομορφιά του. Αλίμονο αν ξέραμε από την αρχή το τέλος. Πιο θα ήταν το ενδιαφέρον κομμάτι της ζωής, του έρωτα…
Δεν έχεις σημασία πως θα καταλήξει αλλά να μην ξεχάσεις ποτέ πως ότι σου έδωσε και ότι έδωσες ήταν εκείνο που θέλησες εκείνη τη στιγμή.
Σημασία έχεις να νιώθεις πως ότι έκανες δεν το μετανιώνεις και δεν το παίρνεις ποτέ πίσω.
Ξέρεις;
Σημασία έχει να θέλεις πάλι να τα δώσεις όλα από την αρχή δίχως καμία απολύτως αλλαγή.
Τον άνθρωπό σου τον ερωτεύτηκες και έδωσες εκείνα που πραγματικά ήθελες μέσα από την καρδιά σου. Γιατί να θέλεις να αλλάξεις κάποια από όλα αυτά; Δεν μετανιώνουμε ποτέ για ότι δώσαμε. Τα θελήσαμε και τα δώσαμε από ψυχής!
Το τέλος δεν το καθορίζει η αρχή.
Το τέλος είναι τέλος είτε χαμογελαστό είτε λυπημένο.
Ένα είναι το μόνο σίγουρο. Πως θα ήθελες να ζήσεις όλα πάλι από την αρχή. Τα ίδια και τα ίδια γιατί εκείνα είναι που χάραξαν την πορεία του έρωτά σου. Έτσι τον γνώρισες έτσι και εκείνος και όλα εκείνα που περάσατε σας έδωσαν το χαμόγελο ή και το δάκρυ.
Όλα πάλι από την αρχή θα έπρεπε να θέλεις να τα ζήσεις. Όλες τις όμορφες ή όχι στιγμές. Όλα χρειάζονται μέσα σε μια σχέση. Και πόσο ακόμα σε μια σχέση έρωτα και πάθους.
Και αν ήξερες το τέλος; Καλό ή άσχημο τι θα έκανες; Τι θα έδινες; Τι θα έπαιρνες πίσω; Τι θα ξέχναγες; Τι θα αγαπούσες;
Δεν θα άφηνες, ούτε θα ξέχναγες, ούτε τίποτα. Αλήθεια!
Το κάθε ένα έχει τη δικιά του μαγεία. Είναι φτιαγμένο από αγάπη ή μίσος. Είναι έρωτας, πάθος, ζωή! Είναι τα δικά σας αγαπώ, μισώ! Έχουν όλα την ίδια αξία.
Πάλι τα ίδια θα έκανες και πάλι τα ίδια θα έδινες.
Δεν μετράμε και δεν κρατάμε πράγματα για εμάς στον έρωτα καρδιά μου. Δίνουμε και θα ξαναδίναμε τα πάντα για τον έρωτά μας. Όσο και αν μας πόνεσαν ή όχι κάποια από αυτά.
Στο τέλος δεν μετανιώνεις ποτέ. Ήθελες, τα έκανες , τα έδωσες και κατέληξες να γελάς ή να κλαις.
Έτσι είναι η ζωή μάτια μου, έτσι είναι ο έρωτας. Ο έρωτας είναι ζωή!
Μαθαίνεις μέσα από εκείνη, μέσα από εκείνον και δεν μετανιώνεις ποτέ για όλα όσα έδωσες. Πάλι τα ίδια θα έδινες. Το ξέρω.
Έτσι είναι ο έρωτας αγάπη μου!
Έτσι!