Γράφει η Ιωάννα Ντρε
Το ξέρουμε καλά και οι δύο, δεν είμαστε τέλειοι. Κανένας δεν είναι εξάλλου. Αλλά μέσα σε αυτό το μπούγιο ψεύτικων ανθρώπων πιστεύω υπάρχουν και αληθινοί. Να είναι άνθρωποι με αισθήματα. Ντόμπροι και ξηγημένοι, όχι απέναντι στους άλλους μόνο αλλά κυρίως απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό.
Πέρασαν χρόνια πολλά ψάχνοντας αυτόν τον έναν ανάμεσα στους πολλούς που θα κάνει τη διαφορά και θα ξεχωρίσει. Δεν έψαχνα σε ότι λάμπει και εκπέμπει φως εγώ έψαχνα να τον βρω μέσα στο σκοτάδι ανακατεμένο με χιλιάδες άλλα ζευγάρια μάτια που με κοιτούσαν… Ξεχώρισα τα δικά σου. Ήταν καθαρό το βλέμμα σου και ορθάνοιχτο. Έτοιμο να το μελετήσεις και το έκανα. Σου άπλωσα το χέρι να σε τραβήξω κοντά μου και ήρθες.
Κάθισες και με κοιτούσες μες τα μάτια για να με νιώσεις και να με καταλάβεις.
Ξέρεις τι θέλω από σένα; Να παλέψουμε για κάτι όμορφο. Για μια σχέση που θα τη ζήλευαν θεοί και άγγελοι και που όμοια της δεν θα υπήρχε άλλη. Που να ζω εγώ για σένα κι εσύ για μένα. Που δε θα αφήσουμε τη μάχη για το μαζί για τίποτα και που δε θα επιτρέψουμε να εισβάλει κανένας τρίτος στης αγάπης μας τα σύνορα.
Θέλεις; Είσαι έτοιμος για ένα τέτοιο ρίσκο;
