Γράφει η Κατερίνα Κυπρίου
Καιρό τώρα οργανώναμε μια βραδιά μόνο για γυναίκες! Ξέρεις απ’ αυτές τις βραδιές που θέλεις να βγεις με τις φίλες σου λίγο να ξεσκάσεις, λίγο να τα πιεις, λίγο να μιλήσεις πιο ελεύθερα βρε αδερφέ, χωρίς να σκέφτεσαι τι θα πεις και πως θα το πάρει ο άλλος.
Αφού λοιπόν είπαμε για το πως είμαστε, το τι κάνουμε,το πως περνάμε και όλα τα σχετικά, η κουβέντα φυσικά οδηγήθηκε στο αντρικό φύλο!
“Δεν υπάρχουν άντρες πια”, λέει η μία.
“Τί το ψάχνετε κορίτσια;Όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν”, λέει η άλλη.
“Βρε ακούστε με εμένα που σας λέω, όλοι γαϊδούρια είναι”, λέει μια τρίτη.
“Άσε ρε, καλύτερα να έπαιρνα σκύλο”, ακούγεται μια τέταρτη.
“Ρε άμα σας πω εγώ τι περνάω με το μουλάρι το δικό μου δε θα το πιστεύετε” πετάγεται μια άλλη απ’τη γωνία κι εγώ έχω μείνει άναυδη!
Δίχως μιλιά σου λέω,να στρέφω το κεφάλι μου δεξιά κι αριστερά, χωρίς να προλαβαίνει ο εγκέφαλος να επεξεργαστεί τι είδους ζώο είναι ο άντρας που μόλις άκουσα και σε ποια απ’ολες ανήκει.
Για σταθείτε λίγο βρε κορίτσια, γιατί θα με τρελάνετε νομίζω. Τι ακριβώς ζητάτε από έναν άντρα και γιατί τον ψάξατε στο ζωολογικό κήπο μου λέτε; Δεν μπορεί να μην γκάριζε ο γάιδαρος κοπελιά όταν τον γνώρισες. Αδύνατον να μη σου βρώμαγε το γουρούνι όταν το επέλεξες. Παράξενο που δεν κατάλαβες το μουλάρι όταν το παντρεύτηκες. Κι εσύ που θα διάλεγες σκύλο αν το ήξερες, φαντάζομαι γνωρίζεις ότι και τα σκυλιά δαγκώνουν καμιά φορά αν χρειαστεί έτσι;
Όσο για σένα που λες με τόση βεβαιότητα ότι δεν υπάρχουν άντρες, άραγε θα τον αναγνώριζες αν τον συναντούσες; Θα τον άκουγες τι έχει να σου πει ή θα τον έπαιρνες μονότερμα αφήνοντάς τον με το στόμα ανοιχτό όπως εμένα; Έκανες ποτέ μια συζήτηση μαζί του να σου πει τα θέλω του, τα όνειρά του, τους προβληματισμούς του ή μήπως νομίζεις ότι αυτό είναι μόνο προνόμιο δικό σου;
Τον ρώτησες ποτέ γιατί είναι σκεφτικός και στεναχωρημένος ή έχεις αποφασίσει ήδη ότι είναι έτσι επειδή έχασε η ομάδα του; Κι εκείνη τη φορά που βγήκατε γιατί στο είχε υποσχεθεί αλλά ήταν λίγο άκεφος, δεν μπήκες στον κόπο να σκεφτείς μήπως κάτι πήγε στραβά στη μέρα του θυμάσαι;
Όχι, δεν θυμάσαι! Αυτός θυμάται όμως τα μούτρα που του κράταγες για τις επόμενες μέρες. Θυμάται και τότε, που σε άκουσε να τον βρίζεις με τη φιλενάδα σου κι ας μη στο είπε ποτέ. Θυμάται κι εκείνο το βράδυ που γύρισε σπίτι κουρασμένος και ήθελε μόνο να τον πάρεις μια αγκαλιά, μα εσύ δεν το’νιωσες.
Θυμάται και τότε που σε πρωτογνώρισε και σ’ερωτεύτηκε όταν τον αφήνεις να το κάνει, αλλά και αργότερα, όταν σ’αγάπησε θυμάται! Και τα όνειρα που κάνατε, τα φιλιά που δώσατε, το πάθος που νιώσατε, το πρώτο σας ραντεβού, όλα τα θυμάται!
Μάθε λοιπόν ότι ο άνθρωπος που λες ότι αγάπησες, είναι ο ίδιος με το ζώο που σήμερα κατηγορείς! Είναι αυτός που σε επέλεξε και τον επέλεξες, αλλά αυτό δε θες να το θυμάσαι. Είναι ο ίδιος που κάποτε τον κοιτούσες στα μάτια και ένιωθες όμορφα σωστά; Είναι αυτός που ίσως άλλαξε γιατί άλλαξε και ο τρόπος που τον αντιμετωπίζεις φιλενάδα.
Αλλά έχει κι αυτός αισθήματα όπως κι εσύ και είναι το ίδιο άνθρωπος με σένα.Αντί να τον βρίζεις λοιπόν και να σπας το κεφάλι σου σε ποιο απ”τα τετράποδα θα τον κατατάξεις,λέω μήπως να προσπαθούσες λίγο να τον καταλάβεις;
Αν όμως επιμένεις ότι αυτός είναι ο μόνος που άλλαξε,αν πραγματικά πιστεύεις ότι στ’αλήθεια αδικείσαι μαζί του, αν όντως έκανες την αυτοκριτική σου και είδες ότι εσύ είσαι αλάνθαστη, τότε γιατί μένεις και τον κατηγορείς; Γιατί δεν φεύγεις και να πας παρακάτω, τι φοβάσαι;
Θα σου πω εγώ τι φοβάσαι κοπελιά…
Μη βγεις απ’τη βολεμένη σου ζωούλα φοβάσαι. Γιατί εκεί ξεκινάει η αληθινή ζούγκλα κι εσύ είσαι αρκετά δειλή για να παλέψεις!
Γιατί κατά βάθος φοβάσαι ότι κι εσύ, στο ίδιο ζωικό βασίλειο ανήκεις!
Έλα τώρα, μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια….
Join the discussion