Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Μια ερώτηση μόνο θέλω να σου κάνω.
Ήταν τίποτα αλήθεια;
Μ’ αγάπησες ποτέ;
Με ερωτεύτηκες αληθινά;
Πόνεσες για μένα;
Ένιωσες ποτέ αυτό το πάθος, αυτόν τον πόθο, αυτή την ένταση που ήθελες να πιστέψω;
Ναι, τώρα τα αμφισβητώ όλα.
Δεν αμφιβάλλω, δεν μετανιώνω, και να ξερα πως όλα ήταν ένα λάθος, εγώ θα το ξανάκανα όλο από την αρχή.
Και να ξερα πως ήσουν από την αρχή μέχρι το τέλος ένα ψέμα, πάλι θα το ξαναζούσα όλο από την αρχή.
Γι’αυτό πες μου τώρα μια αλήθεια.
Την μόνη αλήθεια που έχω ανάγκη ν’ακούσω απ’ τα χείλια σου.
Υπήρξα;
Μόνο αυτή την αλήθεια σου ζητάω για να γράψω τις τελευταίες λέξεις του βιβλίου μας..
Κι όχι, μην ανησυχείς, δεν είχα ποτέ ανάγκη το “κι εγώ” για να σ’ ερωτευτώ.
Δεν είχα ανάγκη το “εμείς” για να ζω στο “μαζί”.
Μόνο που τώρα, στον επίλογο, θέλω μια αλήθεια αντρίκια.
Από εκείνες που δεν έχουν “αλλά” και περίπλοκες εξηγήσεις.
Έχουν λίγα λόγια κι αληθινά.
Έχουν ξεκάθαρες εξηγήσεις και μια ματιά που τα λέει όλα.
Έχουν μια λέξη που θα τα λέει όλα ή μια σιωπή που θα τα ξεκαθαρίζει όλα..
Join the discussion