Γράφει ο Γιώργος Ζώσης
Γράφω κάτι διαφορετικό από τα προηγούμενα.
Για σένα που άναβες φωτιές και πέταγαν σπινθήρες στην ψυχή μου.
Ένα κομμάτι αναπόσπαστο παρελθοντικό, έλαβε τέλος, μα όποιο και να ήταν αυτό.
Χαίρομαι που μου έμαθες να ζω, να αναπνέω και να γράφω.
Γιατί κάποτε, όταν σου τηλεφωνούσα και σου έλεγα «δεν είμαι καλά», εσύ ήσουν πανταχού παρούσα, δίπλα μου!
Γιατί πάντα, μέσα στη σιωπή των βλεμμάτων μας, στα παθιάρικα φιλιά και χάδια, εκεί που σημαδεύονται οι ανεξίτηλοι έρωτες, εσύ προϋπήρχες και έδινες άλλη διάσταση.
Τη διάσταση της χαράς, του έρωτα, της λύπης και του ατελείωτου πάθους!
«I will always remember you»…
Γιατί μια ματιά κι ένα βλέμμα κατάντησε ένας παλιός έρωτας που κράτησε 5 χρόνια, γεμάτα στιγμές ανεξίτηλες με έρωτα δίχως τελειωμό.
Live, Laugh n Love
Join the discussion