Μισά συναισθήματα, μισές αλήθειες, μισή ζωή..

Γράφει η Ελένη Τσακίρη

Το άλλο μισό.
Αυτό δεν ψάχνουμε εναγωνίως όλοι;
Ή σχεδόν όλοι!
Ποιος όμως είναι αυτός πια πιστεύει σε “μισά”;
Μήπως είναι και ένας από τους λόγους που δεν νιώθουμε να ολοκληρωνόμαστε ως άνθρωποι ποτέ;
Που πάντα ψαχνόμαστε; Που τίποτα δεν μας καλύπτει;
Προσωπικά, ότι έχει να κάνει με “μισό” και “μισά” με κάνει να προβληματίζομαι.
Ίσως γιατί η ζωή μας παραγέμισε με μισά και για αυτό και έχει χάσει τα ουσιώδη.
Μισά συναισθήματα, μισές αλήθειες , μισά ναι και όχι, μισές δουλειές, μισοί σύντροφοι και φίλοι.
Και κάπως έτσι έχουμε χάσει τα ολόκληρα και καθαρά.
Περιμένοντας να τα ‘”ολοκληρώσουν ” άλλοι .
Να τα συμπληρώσουν εκείνοι για να γίνουν όπως θα έπρεπε .

Σωστά; Όχι; Περίπου;
Λάθός! Και μάλιστα τραγικό.

Δεν υπάρχουν “μίσοι άνθρωποι” .
Όλοι γεννηθήκαμε ολόκληροι και ολοκληρωμένοι .Με ανάγκη για αγάπη και συντροφικότητα.
Μόνο που κάπου στο δρόμο χάσαμε τη διαδρομή και τον προορισμό .
Μπερδέψαμε τις έννοιες και τις προσαρμόσαμε στο πως μας “βολεύει ” καλύτερα για να καλύψουμε φόβους , ανεπάρκειες και απωθημένα.
Που καταλήξαμε; Από ανάγκγη της συντροφικότητας , στην απόλυτη μοναξιά .
Είτε είμαστε με φίλους, είτε σε σχέση, στην ουσία , πάλι μόνοι νιώθουμε .
Γιατί;
Γιατί επιλέξαμε πια να μην νιώθουμε , αλλά να βολευόμαστε απλά .
Έτσι μας είναι πολύ εύκολο να προχωρήσουμε παρακάτω , από το να μείνουμε σε κάτι και να “δυσκολευτούμε ” , μαχόμενοι για αυτό ;
ΜΊσοι άνθρωποι καταντήσαμε , που θέλουν τα” όλοκληρα ” δίχως κόπο και δίχως να τα παρέχουν . Και δεν αναφέρομαι σε ύλικα αλλά σε συναισθηματικά “ολόκληρα “.

Ξέρουμε τι θέλουμε;
Κατανοούμε τι κάνουμε;
Θέλουμε την αλλαγή και τον ερχομό “σπανίων” πραγμάτων από που;
Από το πουθενά; και από το τίποτα που θέλουμε να δώσουμε ;
Γιατί για να τα έχεις όλα , να τα ζητάς , να τα “απαιτείς”, πρέπει το λιγότερο να τα παρέχεις και να το ρισκάρεις , γιατί και πάλι σίγουρο δεν είναι ότι θα βρείς αναταπόκριση.
Αν θέλεις αλλαγές λοιπόν, πήγαινε στον καθρέφτη σου πρώτα .
Από εμάς ξεκινούν όλα.