Γράφει η Ελένη Σάββα
Έκλεισα τα μάτια μου. Όταν τα άνοιξα ξανά, γύρω μου είδα λουλούδια. Είδα έναν ήλιο που έλαμπε! Δεν ήταν κανένα όνειρο, ήταν απλώς το επόμενο πρωί που ήρθε πιο όμορφο, πιο ευχάριστο, πιο ζωηρό. Κι αυτό συνέβηκε γιατί εγώ άφησα τον εαυτό μου να νιώσει και να χαρεί με ότι πιο απλό υπάρχει σ’αυτό τον κόσμο! Τον έπεισα πως όλα είναι καλά, όταν το θέλεις πραγματικά. Τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει από το να χαμογελάς και να νιώθεις ευτυχισμένος.
Ίσως το προηγούμενο βράδυ να κοιμήθηκα κλαίγοντας, μα δεν σημαίνει τίποτα. Πήρα δύναμη και σηκώθηκα! Άφησα πίσω μου ό,τι με στεναχώρησε. Άφησα πίσω μου γεγονότα, συμπεριφορές, ατυχίες και ανθρώπους. Αποφάσισα να κρατήσω στο μυαλό μου μόνο όσα με ευχαριστούν. Γιατί άλλωστε να κρατώ δίπλα μου ανθρώπους που δεν μπορούν να με νιώσουν; Γιατί να μην πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου;
Αργά ή γρήγορα κατάλαβα πως οι αποφάσεις για τη ζωή μου είναι μονάχα δικές μου! Ολόδικες μου. Αν θα χαίρομαι ή αν θα λυπάμαι, είναι καθαρά δική μου επιλογή που προέρχεται από τις σκέψεις μου και τις πράξεις μου! Άρα λοιπόν, γιατί να κουράζουμε το θέμα; Κρατάμε κοντά μας ότι αξίζει! Τα υπόλοιπα δεν έχουν θέση στη ζωή μας.
Αυτό ίσως που δεν έχουμε καταλάβει, είναι πως ο εαυτός μας είναι φίλος μας. Ο καλύτερος μας φίλος! Δεν είναι ούτε εχθρός, ούτε άγνωστος. Αν τον αγαπήσουμε, θα μας αγαπήσει. Θα μας αγαπήσει πολύ περισσότερο! Φτάνει μόνο να τον βοηθούμε να ξεπερνά την κάθε κατάσταση γρήγορα και αποτελεσματικά. Φτάνει να γεμίζουμε την καρδιά μας με θετικότητα και πράγματα που αγαπάμε! Τίποτα δεν είναι δύσκολο όταν αρχίσεις να χαμογελάς στον εαυτό σου.
Σταμάτα να αρνείσαι τις καταστάσεις και τα συναισθήματα. Ζήσε τα όλα! Πάρε όσο χρόνο χρειάζεται για να επουλώσεις πληγές, αρκεί μετά να υποσχεθείς σε εσένα πως θα χαμογελάσεις. Αληθινά!
