Οι μόνες εξηγήσεις που έχεις να δώσεις φεύγοντας, είναι οι ξεκάθαρες. 

Γράφει η Ιόλη

Οι μόνες εξηγήσεις που έχεις να δώσεις φεύγοντας, είναι οι ξεκάθαρες.
Κράτα τις δικαιολογίες για εμπόδια, χρόνους, χώρους, αέρηδες και πιέσεις και πες την αλήθεια σου φεύγοντας.
“Μου τελείωσες”.
Μην βασανίζεις αυτόν που μένει πίσω με απορίες.
Μην τον ταλαιπωρείς και τον στοιχειώνεις κάνοντάς τον να ψάχνει τι έφταιξε, πού έκανε το λάθος.
Ο χρόνος, ο χώρος, εκείνα τα “για το καλό σου”, είναι οι δικαιολογίες του δειλού και του ψεύτη.
Κι αν μπήκες στο πανηγύρι του έρωτα σαν ψεύτης, αν χειρίστηκες τον έρωτα δειλά, αν νόμιζες πως μπορείς να γίνεις εκείνος που μπορεί να τους κοροϊδεύει όλους, κάνε την έκπληξη και φύγε με αξιοπρέπεια.
Φύγε με εντιμότητα και αλήθεια.
Γιατί ακόμα κι αν είσαι η μεγαλύτερη φόλα που υπήρξε ποτέ, ο άνθρωπος που μοιράστηκες το κρεβάτι σου, το μαξιλάρι σου, τις ανάσες και τα αγγίγματά σου, ζει με την κρυφή ελπίδα ότι ήταν εκείνος λάθος.
Ότι εσύ, ήσουν αληθινός και απλά δεν μπόρεσε να σε καταλάβει.
Γι’αυτό σου λέω, την στιγμή που θα πρέπει να φύγεις, τόλμα και πες την αλήθεια.
“Μου τελείωσες”.
Δυο τόσο απλές λέξεις που θέλει πολλή ψυχή για να τις ξεστομίσεις.
Δυο μικρές, συνηθισμένες λέξεις που τολμούν να τις πουν μόνο όσοι ξέρουν τι θα πει αξιοπρέπεια, περηφάνεια και γενναιότητα.
Κι αν δεν έμαθες την ξεκάθαρη γλώσσα, πες “αντίο” και αποχώρησε από την σκηνή.
Χωρίς επιστροφές. Χωρίς μηνύματα τα ξημερώματα δήθεν πονεμένα, δήθεν λυπημένα, δήθεν γενικώς και ειδικώς.
Γιατί όποιος θέλει, μένει. Όποιος τολμάει, διεκδικεί. Όποιος έχει ψυχή, κερδίζει. Όποιος έχει τα κάκκαλα, κάνει τα εμπόδια πέρα και προχωράει.
Όλα τα άλλα, είναι να χαμε να λέγαμε παραμύθια για μικρά παιδιά.
Γιατί στο τέλος της μέρας, ο τρόπος που φεύγεις, είναι ο χαρακτήρας σου.