Γράφει η Μαριάλτα Φέλλου
Πάλι εισέβαλλες στο μυαλό μου, πάλι με έκανες να αντρέξω στα συναισθήματά μου για εσένα, πάλι κατάφερες να σκέφτομαι μόνο εσένα.
Πάλι βρίσκομαι στη θέση που αναγκάζομαι να γράψω για όσα έχουμε ζήσει ώστε να μπορέσω να εκτονώσω όλα αυτά που νιώθω μήπως και γίνουν ευκολότερα διαχειρίσιμα και στη τελική ίσως καταφέρω να τα νικήσω.
Ξεκίνησα την προσπάθεια αλλά νιώθω πολύ μπερδεμένη. Μετά από τόσο καιρό που έχει περάσει και μετά από τα τόσα μπρος – πίσω δεν μπορώ να πω με σιγουριά τί πραγμτικά νιώθω για εσένα.
Είναι στιγμές κατά τη διάρκεια της ημέρας που σε σκέφτομαι τόσο έντονα θέλοντας να σου εκφράσω όλα μου τα συναισθήματα και να σου πω πόσο πολύ μου λείπεις ενώ άλλες στιγμές νιώθω προδοσία και πως αν μου δινόταν η ευκαιρία να μιλήσουμε θα ήθελα να σου πω μόνο πόσο λίγος αποδείχτηκες παρόλο που σου έδωσα τα πάντα.
Τελικά το μόνο που φάνηκε σαν αποτέλεσμα από τη περίοδο που ήμασταν μαζί, ήταν πόσο ανώριμος ήσουν και πως δεν διέθετες κανένα
συναισθηματικό δέσιμο μαζί μου.
Αυτές οι δύο πλευρές παλεύουν συνεχώς μέσα στο μυαλό μου,με τη κάθε μία να προβάλλει τα δικά της επιχειρήματα που είναι εξίσου σημαντικά και δεν μπορεί κανένας να τα αποκλείσει.
Από τη μία πλευρά επικρατεί η κατάσταση που βρίσκεσαι δίπλα μου.Από την αρχή, ήσουν ο άνθρωπος που πρόσφερε φροντίδα και ασφάλεια στην αγαπημένη του,δεν έδειξες ποτέ πως είχες μπει σε αυτή τη σχέση απλά για να περνάς καλά ή για κάποιο άλλο προσωπικό όφελος.
Τώρα μετά από τόσο καιρό μπορώ να πω με σιγουριά πως καθημερινά κατέβαλες προσπάθειες για να έχουμε μια ισορροπημένη, όμορφη και
ήρεμη σχέση.
Στην αντίθετη όχθη όμως επικρατεί αυτό το απότομο τέλος που έδωσες και με άφησε γεμάτη με ερωτήματα. Γιατί;
Ήταν ένα τέλος που ήρθε μετά τη πρώτη δυσκολία που αντιμετωπίσαμε και ήταν εντελώς αντιφατικό με τη συμπεριφορά σου και με όσα ερεθίσματα μου είχες δώσει μέχρι τότε.
Ορίστε, τελικά, κατάφερα και αποτύπωσα σύντομα και περιεκτικά αυτά που νιώθω ελπίζωντας πως θα με βοηθήσει.
Συλλογιζόμουν πως αν τα δω αποτυπωμένα στη λευκή σελίδα θα κατάφερνα να πάρω μία απόφαση για το ποιός είσαι και τί ένιωσες τελικα.
Δεν μπορώ να τα καταφέρω όμως, τα ερωτήματα υφίστανται και με ταλανίζουν.
Τα συναισθήματα συνεχίζουν να εκρήγνυνται και εγώ συνεχίζω να είμαι μπερδεμένη με πολλά ερωήματα. Αλλά ξέρεις κάτι;
Οι απαντήσεις θα δοθούν, δεν ξέρω πότε και υπό ποιές συνθήκες αλλά εγώ τις απαντήσεις τις επιζητώ και είναι σίγουρο πως θα τις λάβω ή τουλάχιστον, κάποια στιγμή θα τις διεκδικήσω.
Βέβαια, πριν έρθει η στιγμή που θα τις διεκδικήσω,ίσως απλά σταματήσω να νοιάζομαι και έχω αποφασίσει να προχωρήσω στη ζωή μου.
Δεν θέλω όμως, δεν αντέχω να σταματήσω να σε νοιάζομαι γιατί ξέρω πως αν πεθάνει αυτό το μοναδικό και έντονο συναίσθημα που ένιωσα για εσένα, παράλληλα θα πεθάνει και ένα κομμάτι του εαυτού μου.
Είσαι η τελευταία μου σκέψη τα βράδια και πάντα θα είσαι. Δε σταμάτησα ποτέ να σ’ αγαπώ κι ούτε πρόκειται, το ξέρεις αυτό.
Άλλωστε, πιστεύω πως κάπου, κάπως, κάποτε η ζωή θα μας ξαναμπλέξει εμάς τους δύο.
Γιατί ξέρω πως εγώ ήμουν καλή με τα λόγια μα εσύ με τις πράξεις κι οι πράξεις σου τώρα δείχνουν πως στο τέλος μας μπήκε μόνο μια άνω τελεία.
Join the discussion