Γράφει η Μαρία Κοψιδά
Πότε θα βρω και εγώ τον ιδανικό άντρα;
Πότε θα γνωρίσω το περιβόητο συναίσθημα του έρωτα που η φύση πίθωσε μέσα μου;
Και αν τον βρω πως θα καταλάβω οτι είναι αυτός;
Και αν δεν είναι αυτός που τελικά θα βρω αλλά έχει τα χαρακτηριστικά που ονειρεύομαι; Τότε γίνεται αυτόματα αυτός ο ιδανικός ή αυτό είναι προκαθορισμένο;
Ωραία, ας τα πάρουμε απο την αρχή. Όλες τα έχουμε σκεφτεί, όλες έχουμε προβληματιστεί.
Ιδανικός άντρας δεν υπάρχει. Κάποιες το καταλαβαίνουν νωρίς κάποιες άλλες εκ των υστέρων και έπειτα απο πολλά στραπάτσα.
Όλες έχουμε φωτογραφίσει ένα αντρικό για μας πρότυπο με τη μνήμη μας. Μα όλες.
Ξεκινήσαμε με την εξωτερική εμφάνιση μέχρι τα πιο βαθιά συναισθήματα, τις σκέψεις, τις αντιλήψεις, τις πεποιθήσεις, τον τρόπο που γελάει, που μιλάει, το σύνολο δηλαδή των χαρακτηριστικών που απαρτίζει τον άντρα της ζωής μας.
Αυτό όμως είναι κάτι μη πραγματικό. Φτιάξαμε νοερά έναν άντρα ο οποίος ίσως και να μην υπάρχει ή και να υπάρχει ίσως να μην τον συναντίσουμε ποτέ, αλλά τον περιμένουμε.
Ιδανικός γιατί; Γιατί τον έχουμε σχεδιάσει έτσι ώστε να εξυπηρετεί όλες μας τις ανάγκες. Να σκέφτεται όλα αυτά που εμείς δεν μπορούμε και να κάνει ολά εκείνα που εμείς ίσως δεν έχουμε το θάρρος. Να είναι δηλαδή προσαρμοσμένος εξ’ ολοκλήρου στις δικές μας επιθυμίες, να συμφωνεί με τους στόχους-σκοπούς στη ζωή μας, να μας διορθώνει και να μας βοηθά εκεί που θέλουμε όταν θέλουμε.
Είναι σαν να καθορίζουμε έμεις τις αντιδράσεις του, τις κινήσεις του, γιατί έτσι μας βολεύει. Σαν ρομπότ ενα πράμα.
Οπότε ναι, ιδάνικος είναι και θα παραμείνει το μυαλό μας.
Στον πραγματικό κόσμο οι σχέσεις είναι πιο πολύπλοκες. Ο άντρας που θα επιλέξουμε εν τέλει να είναι δίπλα μας ειναι εκείνος που θα προσεγγίζει κατά πολύ το ιδανικό που έχουμε στο μυαλό μας αλλά όχι απόλυτα. Αυτό σημαίνει οτι θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας την ξεχωριστή δική του μοναδική προσωπικότητα με όλα τα καλά της αλλά και με όλα τα ελλατώματα της και συνήθως αυτό είναι το πρόβλημα στις σχέσεις, στην αρχή τα ελλατώματα είναι χαριτωμένα αλλα αφού αναμενόμενα ο έρωτας πια χαθεί, μας εκνευρίζουν πια.
Το θέμα δεν είναι να ταιριάζεις ή να σου ταιριάζει. Το θέμα είναι πως όταν δυο άνθρωποι ερωτεύονται σημαίνει οτι ο ένας καλύπτει στον άλλον κάποιες απο τις βασικές επιθυμίες που ο κάθενας έχει ιεραρχίσει στο μυαλό του με βάση προταιρεότητας.
Ας μην ξεχνάμε και τον παράγοντα τύχη που ευθύνεται για τη χρονικη στιγμή που δυο ανθρωποι συναντιούνται. Γιατί οι επιθυμίες και οι προταιρεότητες μας αλλάζουν με τα χρόνια, με τις περιστάσεις και με τα ερεθίσματα που λαμβάνουνε καθημερινά απο τους γύρω μας. Καποιος που μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή προσέγγιζε κατά πολύ το ιδανικό μας κάποια άλλη στιγμή ίσως μας ήταν παντελώς αδιάφορος.
Όταν λοιπόν βρούμε αυτό το κάτι ξεχωριστό για μας θα πρέπει να το δεχτούμε όπως ακριβώς είναι χωρίς να εξετάσουμε ένα-ένα τα χαρακτηριστικά του. Ας επικεντρωθούμε μόνο σε αυτά που μας προσφέρει και όχι σε αυτά που δεν μας προσφέρει. Γιατί απο την φύση μας έχουμε την τάση να ασχολούμαστε μόνο με τα αρνητικά του άλλου. Εφόσον δεν υπάρχει άνρωπος αλάθητος και με χωρίς ατέλεις γι’ αυτό υπάρχει η αγάπη. Σε αυτή τη ζωή δε μπορούμε να τα εξηγήσουμε όλα με τη λογική.
Join the discussion