Πάρε με αγκαλιά και πάμε κορίτσι μου!

Γράφει ο Nick Murdoch

Είμαι ακριβώς από πίσω σου, σε κοιτάζω δίχως να κουνιέμαι. Στέκεσαι στο χείλος του γκρεμού με κλειστά τα μάτια, αυτά που βλέπει η ψυχή σου τα ένιωσα και για τους δυό μας. Στη καρδιά της θύελλας ουρλιάζω το όνομα σου μα εσύ δεν με ακούς, στέκεσαι ακίνητη, φοβισμένη, μόνη. Δεν είσαι μόνη, είμαι εγώ εδώ για σένα, άκου τα ουρλιαχτά μου που σκίζουν σαν αστραπές τους ουρανούς, άκουσε με να ουρλιάζω το όνομα σου, άκουσε τη φωνή μου και ακολούθησέ την στα πέρατα της ψυχής σου.

Μη φοβάσαι και δώσε μου το χέρι σου, θα το κρατήσω για πάντα το ορκίζομαι, δεν θα σε αφήσω να πέσεις. Πάρε με αγκαλιά, κράτα με σφιχτά, μη λησμονήσεις το όνομα μου, μη ξεχνάς τον όρκο μου, θα είμαι για πάντα δίπλα σου, μέσα στη ζεστασιά της αγκαλιάς σου θα ταξιδέψουμε σε μέρη άγνωστα και όσο κρύο και να συναντήσουμε πάντα η αγκαλιά θα ζεστένει τη ψυχή μας.

Δώσε ένα τέλος στο μαρτύριο σου, πόνεσες, έκλαψες, λύγισες, έπεσες μα τώρα είμαι εδώ, πιάσε το χέρι μου, έλα στην αγκαλιά μου, κλάψε στον ώμο μου και σου υπόσχομαι θα κάνω τα δάκρυα σου αστέρια αμέτρητα στον ουρανό. Θα μαζέψω τα όνειρα σου και φυλαχτό θα τα κάνω να μη φοβηθείς ποτέ ξανά, την καρδιά μου θα σου δώσω αρκεί να με πάρεις αγκαλιά, να φύγουμε από το σκοτάδι το φώς να δούμε ξανά, μαζί.

Καμία θύελλα δεν θα σε λυγίσει, κανένας άνεμος δεν θα σε παρασύρει, ο χειμώνας σου θα γίνει καλοκαίρι στην αγκαλιά μου.

Πιάσε το χέρι μου, άνοιξε τα πανιά σου και θα γίνω άνεμος να φύγουμε μακριά, όσο είμαι στην αγκαλιά σου δεν φοβάμαι τίποτα.

Άσε τους λύκους να ουρλιάζουνε, εμείς πετάμε δεν μας αγγίζουν, κάθε σου αγκαλιά είναι ταξίδι, ένα ταξίδι που περίμενα σε όλη μου τη ζωή, εγώ και εσύ μαζί θα κατακτήσουμε το αύριο, την αιωνιότητα.

Πάμε λοιπόν, πιάσε το χέρι μου και πάμε σου λέω. Μαζί.