Γράφει ο Libertatem EXanimo
Περίεργη φάση οι “νορμάλ” άνθρωποι φίλε.
Νομίζουν ότι η αγάπη έχει ημερομηνία λήξης, την βάζουν στο ίδιο τσουβάλι με τον ενθουσιασμό τι εύκολα που ξεστομιζουν στον άλλον το “κάποτε σ’ αγαπουσα” και τι;
Τι άνθρωπε;
Τωρα επαψες να τον αγαπάς;
Πώς γίνεται αυτό εξήγησε μου νορμάλ άνθρωπε!
Σου αρέσουν τα τσουβαλια, σου αρέσει αυτό το τσουβαλιασμα αισθηματων;
Αλήθεια έχεις σκεφτεί ότι τα τσουβαλια έχουν μέσα μπάζα, σκουπίδια και όσο τα γεμιζεις τόσο είναι επικίνδυνο να βρεθεις και εσύ μέσα τους;
Θέλεις να γίνω και εγώ νορμάλ λοιπόν.
Μάλιστα..
Θέλεις να έχω τους δικούς σας χρόνους για να αγαπησω, τους δικούς σας λόγους για να κάνω την αγάπη παρελθόν, να έχω αυτό το γαμημενο σωστό timing για να είμαι νορμάλ άνθρωπος.
Τώρα μπορείς να ενθουσιαστείς, τώρα μπορείς να ερωτευτείς, τώρα μπορείς να αγαπησεις, τώρα μπορείς να βαρεθεις, τώρα μπορείς να τον κάνεις συνήθεια ΤΩΡΑ… Αλλιώς δεν θα είσαι νορμάλ!
Τελικά δεν μου πάνε οι νορμάλ άνθρωποι.
Προτιμώ αυτούς τους τρελούς, τους σχιζοφρενείς που υπερασπιζονται την ψυχή τους και όταν λένε “σε αγαπάω” ξέρουν ότι δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης όσο μακριά και να είναι ο άλλος, όσο και να τους έχουν πληγώσει συνεχίζουν να αγαπάνε αλλά αυτή την φορά αθόρυβα και αν ποτέ ξανά βρεθεις στο δρόμο τους, δεν θα στο κρύψουν και ας τους πεις τρελούς και ανοητους και αν σε τρομάξει η τρέλα τους θα σωπασουν, δίπλα σου…
Αλλά η ψυχή τους θα είναι καθαρή και ελεύθερη και πού ξέρεις ίσως κάποτε να σε προστατέψει όταν θα προσπαθήσει κάποιος νορμάλ να σε σπρωξει μέσα στο τσουβάλι που γεμιζες εσύ ο ίδιος για χρόνια!
