Γράφει ο Κώστας Ανδρεόπουλος.
Ποσότητα ή ποιότητα;
Ερώτηση που την ακούς συχνά και θα πρέπει να διαλέξεις. Και τι να διαλέξεις; Αναρωτιέσαι..
Και καλά κάνεις. Είναι ερώτηση παγίδα.
Κάποιες φορές θα πρέπει να επιλέγουμε την ποσότητα, επιβάλλεται, ξέρεις. Είναι ανάγκη μας, επιθυμία ή απλώς επιλογή της στιγμής, που κάνουμε κέφι. Και η στέρηση βλέπεις, όταν είναι επαναλαμβανόμενη, κρύβει απωθημένα και λαχτάρες, καταπίεση, ακόμη και θυμό. Υπάρχει μια κατάσταση όμως, που εξαιρείται της ποσότητας, είναι αδύνατον να ταυτιστεί μαζί της, βεβηλώνεται στον παραλληλισμό με εκείνη.
Σεξ μπορείς να κάνεις όσο θέλεις, όπου θέλεις και να “βγάλεις” γούστα. Μπορείς να κάνεις όπως θέλεις, με όποιον θέλεις και όποτε θέλεις, όσο αντέχει το κορμί σου, ώσπου να ξεδιψάσει η ηδονή σου. Μπορείς να πηδιέσαι σαν το σκυλί από το πρωί ως το βράδυ, με συναίσθημα μηδέν, μπορείς να το κάνεις μηχανικά, άγρια, σαδιστικά και βιτσιόζικα, ό,τι μπορείς να φανταστείς και ό,τι πιο αρρωστημένο σου περάσει απ’το μυαλό σου την εκάστοτε στιγμή. Έτσι είναι το σεξ, το κάνεις απλά για να το κάνεις, ό,τι διάθεση και αν έχεις.
Υπάρχει όμως και μία κατάσταση η οποία είναι συνώνυμη και αντώνυμη ταυτόχρονα με το σεξ.
Αντιφατικό; Ναι, είναι! Σε εκείνη την κατάσταση το πολύ της ποσότητας αντικαθίσταται από το πολύ του συναισθήματος και του πάθους, η παρατεταμένη ένταση της στιγμής σε μεθοκοπά, πολλαπλασιάζοντας την λίμπιντό σου, διοχετεύοντάς την να πλανάται στην ατμόσφαιρα αλλά και σε κάθε κίνηση σου.
Όλα τα βιώνεις και τα νιώθεις τόσο έντονα, που ακόμη και η όρασή σου θολώνει. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο τριγύρω, πέρα από εσένα και τον άνθρωπο σου. Τον γεύεσαι και σε γεύεται. Οι δύο σας κόσμοι τέμνονται και εισβάλλουν ο ένας μέσα στον άλλον, γίνονται ένα και αλλεπάλληλες εκρήξεις από φανταχτερά πυροτεχνήματα φωτίζουν τα μάτια σου και πλημμυρίζουν τα αυτιά σου. Σφίγγεις με τα χέρια σου οτιδήποτε υπάρχει γύρω σου, όπου μπορείς να κρατηθείς, διότι η αίσθηση της “εκτόξευσης” γίνεται πιο αληθοφανής από ποτέ!
Κλείνεις τα μάτια σου και παραδίνεις τα ηνία στη καρδιά σου. Εκείνη με τη σειρά της αποστέλλει διαταγές πάθους στο μυαλό σου, υλοποιώντας τες με ταχύτητα φωτός. Το σώμα σου υπακούει δίχως καμία αντίρρηση και αναστολή και ενεργεί αναμένοντας κάθε επόμενή σου προσταγή!
Στην αποκορύφωση της κατάστασης αυτής όλα παγώνουν! Όλα μοιάζουν να κινούνται σε καρέ-καρέ, οι αισθήσεις σου μουδιάζουν και η επικοινωνία με τον έξω κόσμο έχει χαθεί ολοκληρωτικά. Οι σάρκες σας παραμένουν ενωμένες και τα βλέμματά σας ερωτοτροπούν με τις ψυχές σας. Σε εκείνη την απόλυτη στιγμή τίποτε δεν μπορεί να ταυτιστεί ή να θυμίσει κάτι άλλο. Εκείνη τη στιγμή τίποτε δεν θα μοιάζει οικείο ή γνώριμο και σε κάθε επόμενη φορά στο μέλλον η στιγμή εκείνη θά’ναι πάντοτε διαφορετική!
Αυτό λέγεται έρωτας! Σου απαγορεύεται να τον παραλληλίσεις με οτιδήποτε άλλο. Άνηκε και ανήκει σε μία κατηγορία μόνος του! Ο έρωτας και η ποσότητα δεν κατόρθωσαν να τα “βρουν” ποτέ. Γι’αυτό σου λέω.. Ο έρωτας θέλει μία φορά, και να είναι δίχως αύριο!!
