Στον έρωτα, ο τολμών νικά ακόμα και αν πονέσει!

Γράφει η Τάνια Αναγνώστου.

Ένα πράγμα με ταλαιπώρησε ως τώρα στον έρωτα..
Να βλέπω τους επαγγελματίες του είδους να μπλέκονται με τους ερασιτέχνες.
Να βλέπω το ψέμα και την υποκρισία να περιπαίζουν την αλήθεια στα δυο τους δάκτυλα.
Και ανάμεσα σε όλα αυτά δύο άνθρωποι, δυο ψυχές.
Δύο άγνωστοι που έγιναν γνωστοί επειδή μοιράστηκαν ένα πάθος.
Δύο φιγούρες φθαρτές, που θέλησαν να αγαπηθούν και να αγαπήσουν.
Γιατί πρώτα θέλουμε να πάρουμε αγάπη και μετά να δώσουμε.
Βλέπετε, φοβόμαστε και είναι λογικό.

Σε ποιόν αρέσει να δίνεται στον άλλον και να βλέπει το σώμα και τη ψυχή του να γίνεται βορά του εγωισμού του άλλου τους “μισού”;
Κανένας νομίζω.
Γι’αυτό, λοιπόν, στον έρωτα οι ερασιτέχνες με τους ερασιτέχνες και οι επαγγελματίες με τους επαγγελματίες!
Και τι διαφορά έχουν μεταξύ τους θα με ρωτήσετε..
Οι ερασιτέχνες είναι εκείνοι που δεν τιμούν τον έρωτα και δε γνωρίζουν πώς να του φερθούν.
Τον πληγώνουν, τον ευτελίζουν, τον προδίδουν.
Οι επαγγελματίες από την άλλη του φέρονται με το γάντι.
Όταν τον συναντήσουν στο δρόμο τους τον αναγνωρίζουν και τον διεκδικούν με νύχια και με δόντια.
Δεν τον αφήνουν να προσπεράσει.
Δίνουν τη μάχη τους και ό,τι βγει.
Νικητές, νικημένοι, καθόλου δεν τους νοιάζει.
Ζουν στο παρόν και όχι στη σκιά του παρελθόντος, ούτε φοβούνται για το μέλλον.

Και άλλωστε γιατί να τον φοβηθούν;
Οι επαγγελματίες του έρωτα ανήκουν στους τολμηρούς, και όπως όλοι γνωρίζουμε, στους τολμηρούς ανήκει το μέλλον.
Σε καμία όμως περίπτωση μη μπερδευτείτε και νομίσετε πως στους θαρραλέους πάνε όλα κατ’ευχήν..
Προς Θεού..
Σ’αυτούς και αν δεν είναι ο δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα.
Έχουν μάθει να περπατάνε σε δρόμους με αγκάθια και να κάνουν τις πληγές δύναμή τους.
Σηκώνονται και συνεχίζουν..
Δεν απογοητεύονται γιατί ξέρουν..
Ξέρουν πως η ζωή είναι ένα παιχνίδι που κάποια στιγμή τελειώνει, γι’αυτό και έχουν μάθει να τα παίζουν όλα για όλα.
Έχουν μάθει να χτίζουν, να γκρεμίζουν και να ξαναχτίζουν από την αρχή.
Καίγονται και αντικρίζουν κατάματα τις στάχτες τους.

Έχουν μάθει όμως να αγαπάνε τις στάχτες τους και να πορεύονται μαζί τους , αφού είναι πλέον κομμάτι τους.
Είναι η δική τους αλήθεια!
Γι’αυτό και είπα πριν, οι τολμηροί με τους τολμηρούς.
Για να ερωτευτείς την αλήθεια του άλλου πρέπει πρώτα να έρθεις αντιμέτωπος με τη δική σου αλήθεια και να τη δεχτείς.
Είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο, το ξέρω, αλλά αξίζει τον κόπο!