Στον αληθινό έρωτα, καίγεσαι, χάνεσαι, και δεν σε νοιάζει κι όλας!

Γράφει η Μπέττυ Κούτσιου

Υπάρχουνε σίγουρα πολλοί έξυπνοι τρόποι να αποφύγεις έναν άνοστο έρωτα.
Επίσης υπάρχουνε πολλοί αξιόπιστοι τρόποι να πεθάνεις απο έρωτα.
Εάν λείπει ένα κομμάτι σάρκας απο πάνω σου κάθε φορά που έχεις ώρα να πεις το όνομα του..
Εάν κοιμάσαι με τα μάτια ανοιχτά και περπατάς με τα μάτια κλειστά..
Εάν καίγεσαι απο επιθυμία να χωθείς σε μία παγωμένη θάλασσα κάθε φορά που χτυπάει το τηλέφωνο και αντί για την φωνή του είναι η τρίτη ξαδέλφη σου, εσύ νιώθεις ότι φλερτάρεις με την παράνοια..
Εάν νιώθεις ότι όλοι οι υπόλοιποι, μιλάνε άπταιστα την Αραμαϊκή και εσύ αντί να παίζεις κιθάρα με τα νεύρα σου απολαμβάνεις όλους αυτούς τους υπέροχους διαλόγους..
Εάν ενώ είναι Δευτέρα πρωί και ο μέσος άνθρωπος θα πει μια βαριεστημένη καλημέρα εσύ θυμίζεις την μικρή Λώρα στο Λιβάδι..
Εάν βρίσκεις μαγικό το παγωμένο πρωινό μέσα στην κίνηση,τις φωνές, τις κόρνες, να σου χαϊδεύουνε τα αυτιά ενώ εσύ έχεις το μόνιμα ηλίθιο ζωγραφισμένο χαμόγελο στα χείλη..
Εάν τσακώνεσαι κάθε μέρα με την ντουλάπα σου,σχεδόν σίγουρη ότι το παντελόνι που φορούσες πέρσι τέτοια εποχή σου περίσσευε,ενώ έχεις να το βάλεις απο την αποφοίτηση σου..|
Εάν νιώθεις όλα αυτά,τότε έχεις πεθάνει απο έρωτα και δεν το έχεις καταλάβει.
Εάν πάλι δεν τα νιώθεις τότε λυπάμαι που θα στο πω αλλά ο έρωτας και εσύ δεν συστηθήκατε.

Τουλάχιστον για τώρα.
Ο άγευστος έρωτας σου τα χαρίζει όλα πίσω, δεν θέλει τίποτα, ζει και εργάζεται αθόρυβα κάπου εκεί διπλα σου ενώ εσύ λιώνεις από ανία.
Ο πραγματικός έρωτας δεν αφήνει περιθώρια, δεν σου χαρίζεται, σου κλέβει τις ώρες την όρεξη, τα λόγια, τον ύπνο σου.
Κλέβει την παράσταση μαζί με την ζωή σου.
Είσαι η ζωή του. Παύεις να είσαι εσύ. Και το χειρότερο είναι ότι δεν νοιάζεσαι..

Ο έρωτας σε τρώει και τον τρως..
Φωτιά στην φωτιά..
Πάθος για το πάθος!