Γράφει η Βάλια Κ.
Ένα άδειο δωμάτιο και για παρέα μόνο οι τέσσερις τοίχοι ενός δωματίου.
Κλεισμένα εκεί μέσα όνειρα, ελπίδες, χαμόγελα και πολλά δάκρυα με τα γιατί για παρέα. Στιγμές που πέρασαν και άφησαν το σημάδι τους στην ψυχή της. Ένα σημάδι που ξέρει ότι δε θα φύγει ποτέ θα μείνει εκεί να της θυμίζει την παρουσία του αλλά ελπίζει ότι με τον καιρό δε θα έχει την ίδια ένταση ο πόνος της προδοσίας που ένοιωσε.
Προσπάθησε να ξεχάσει να προχωρήσει την ζωή της. Να γνωρίσει και να εμπιστευτεί ξανά. Δεν ήξερε όμως ότι το γραμμένο της ήταν να πέφτει συνέχεια πάνω του, για λίγες στιγμές χαράς και ευτυχίας και μετά ξανά δάκρυα. Δάκρυα που της δημιουργούσε ο άνθρωπος που εκείνη λάτρευε. Ότι γράφει δε ξεγράφει της έλεγαν και εκείνη το πίστευε γιατί ήταν σίγουρη για τον γυρισμό του.
Πολλές οι επιστροφές, πολλοί και οι χωρισμοί τους. Άνευ λόγου και αιτίας σημαντικής. Μια οι σπουδές σε άλλη πόλη, μια τα μεταπτυχιακά σε άλλη χώρα και μετά η δουλειά με τα επαγγελματικά ταξίδια. Εκείνη όμως εκεί να περιμένει τον κάθε γυρισμό του.. Μέχρι που αυτός ο γυρισμός έγινε μόνιμος στην ζωή της. Έτσι τουλάχιστον πίστευε εκείνη.
Στιγμές ευτυχίας την είχαν κατακλύσει επιτέλους το όνειρο της έγινε πραγματικότητα. Το γραμμένο της πίστευε ότι ήταν εκείνος. Ένοιωθε γαλήνη μέσα της, πλήρης που τον είχε όλο δικό της. Άξιζε σκεφτόταν όλα όσα πέρασε. Εκείνος ήταν το ριζικό της οι υπόλοιποι που πέρασαν από την ζωή της ήταν απλά μια στάση μέχρι να φτάσει στον προορισμό της, έτσι ένοιωθε και έτσι συνέχιζε να κάνει όνειρα και σχέδια μαζί του, της έφτανε που και εκείνος ένοιωθε τα ίδια και που η ζωή τους συνεχιζόταν κάνοντας κάθε φορά και από ένα βήμα στη σχέση τους.
Τώρα όμως όλα έχουν αλλάξει. Το γραμμένο της μάλλον ήθελε να της μάθει πράγματα για τον εαυτό της και τις αντοχές της, για τους ανθρώπους δίπλα της και πως όλα γίνονται για κάποιον λόγο ακόμη και αυτά που μας πονάνε. Έμαθε πως οι επιστροφές γίνονται εύκολα καταστροφές και όσο εκείνη περίμενε, κάποια άλλη το ζούσε. Μόνο που όταν άρχισε να το ζει και εκείνη δεν ήταν η μοναδική δίπλα του..
Έφτανε μόνο μια στιγμή.
Μέσα στο αυτοκίνητο της σταματημένη στο φανάρι που την καθυστέρησε μόλις άναψε κόκκινο από την έκπληξη που ήθελε να του κάνει και τότε το σιχτηρούσε τώρα να το ευγνωμονεί. Ήταν εκείνος αγκαλιά με μια άλλη να της κάνει εκείνης την έκπληξη μόλις τους είδε να τη φιλάει στα χείλη. Ήταν πλέον σίγουρη για αυτό που έβλεπε, την αναγνώρισε αυτή την γυναίκα, την ήξερε και ας επέμενε εκείνος ότι ήταν απλά μια γνωστή τότε.
Τέρμα το γκάζι στο πράσινο φανάρι. Τέρμα σε όλα έβαλε χωρίς εξηγήσεις χωρίς τίποτα. Της έφτανε μόνο όσα είδε και όσα τόσα χρόνια έκανε πως δεν έβλεπε μόνο για να είναι μαζί του.