Γράφει η Αριάδνη Αρβανίτη
Περίεργο πράγμα η καρδιά φίλε μου. Σε ταξιδεύει σε μέρη που δεν θα φανταζόσουνα ποτέ σου. Σε κάνει να διαβαίνεις μονοπάτια και δρόμους που δεν φανταζόσουν ότι θα το έκανες. Σε κάνει να γνωρίζεις συναισθήματα και να ζεις με τρόπους που δεν τους χωράει ο νους σου.
Με την καρδιά σου ζεις και γνωρίζεις τον κόσμο στην ουσία του, όχι ότι σου προσφέρουν απλώς οι πέντε αισθήσεις σου. Με την καρδιά πηγαίνεις τον εαυτό σου ένα βήμα πιο πέρα, ανακαλύπτεις πράγματα που ή δεν τους έδινες σημασία και τα προσπερνούσες ή βλέπεις εικόνες και πρόσωπα να αλλάζουν άξαφνα μορφή εμπρός σου, σα να ξαναγεννιούνται, σα να τα έκανες να ανθίσουν και να καρποφορήσουν.
Άτιμο πράγμα η καρδιά. Όσο και να την πληγώσεις εκείνη εκεί, συνεχίζει να χτυπάει και να ελπίζει. Όσο και να ματώνει και να πονάει, δεν σε εγκαταλείπει ποτέ και δεν ταμπουρώνεται πίσω από τείχη εγωισμού, όπως κάνει το μυαλό σου. Βλέπεις, όσο κι αν θες να την «κλειδώσεις» δεν θα το καταφέρεις ποτέ σου. Όσο κι αν θες να ξεχάσεις και να μπλοκάρεις τις σκέψεις σου και τα αισθήματά σου, όπως μπλοκάρεις από τα μέσα κοινωνικής σου δικτύωσης τον άλλον, δεν είναι εφικτό. Δυστυχώς, η καρδιά σου πάντα θα δρα αυτοβούλως.
Χωρίζεις τον άλλον μονάχα με την καρδιά σου, ανεξαρτήτως τι κάνεις με τις πράξεις και το μυαλό σου. Δεν σε οδηγεί η ζωή σου στον χωρισμό σου, η καρδιά σου το κάνει. Αν το αποφασίσει εκείνη πως θα πάψει να «χτυπάει» για τον άλλον, μονάχα τότε θα έχεις οριστικά απαλλαγεί από τη σκέψη του και τα συναισθήματα που βιώνεις για εκείνον. Ειδάλλως, όσο κι αν το θες να απαλλαγείς και να χωρίσεις μαζί του, πάντα σου θα αρκείσαι σε ημίμετρα και θα βιώνεις μια ψευδαίσθηση του υποτιθέμενου χωρισμού σου. Τα βράδια που θα ξαπλώνεις και θα υπολειτουργεί το σώμα και το μυαλό σου, όταν η καρδιά σου θα αποκτάει τον έλεγχο και τα ηνία των σκέψεών σου, θα οδηγεί το άρμα του νου σου και τα όνειρά σου και πάλι σε εκείνον. Και δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα για να ξεχαστείς.
Ακόμα κι αν πιεις για να μεθύσεις, το μυαλό και το σώμα σου θα γεμίσεις αλκοόλ και θα μεθύσεις μονάχα τις αισθήσεις και τις σκέψεις σου. Ποτέ την καρδιά σου. Αυτήν δεν θα την ξεγελάσεις ποτέ σου. Αυτή πάντα θα ζει και θα χτυπάει για το άτομο που εκείνη διάλεξε και πόθησε με κάθε χτύπο της, με όλο της το είναι. Δεν πάει να λέει το μυαλό…
Για αυτό σου λέω. Ανήσυχο πράγμα η καρδιά. Άσε την να σε ταξιδέψει. Ακόμα και αν το μετανιώσεις, σκέψου, είχες στα αλήθεια την επιλογή να πράξεις αλλιώς;…
