Γράφει η Κατερίνα Κυπρίου
Ο ήχος του μηνύματος στο κινητό ταράζει την ησυχία της νύχτας κι εγώ το παίρνω στα χέρια μου.”Να προσέχεις” διαβάζω και θυμώνω!
Ναι μωρέ θυμώνω, γιατί δεν θέλω πια να προσέχω, θελω εσύ να με προσέχεις.
Θυμώνω γιατί κουράστηκα να είμαι μόνο δυνατή και να προσέχω για όλους και για όλα. Θέλω να μπορώ να λυγίζω που και που, να σπάω κι εσύ να είσαι εκεί να με προσέχεις.
Θέλω όταν νιώθω να πνίγομαι, να με κλείνεις στην αγκαλιά σου και να με χαϊδεύεις σαν μικρό παιδί.
Θέλω όταν το δάκρυ στέκει εκεί στην άκρη των ματιών μου έτοιμο να κυλήσει,να είσαι εσύ αυτός που θα μου το σκουπήσει και θα με παρηγορήσει.
Θέλω όταν ο φόβος φωλιάζει στην ψυχή μου,να είσαι εκεί να με προσέχεις.
Όταν το άδικο με πνίγει, όταν η κούραση κάνει τα πόδια μου να τρέμουν,όταν η ψευτιά και τα λόγια των ανθρώπων με πληγώνουν,να είσαι εκεί να με προσέχεις.
Όταν μέσα μου η αγωνία για το αύριο φουντώνει,όταν η ρημάδα η κραυγή φράζει τον λαιμό μου και μου κόβει την ανάσα,να είσαι εκεί να με προσέχεις.
Μα κι όταν σου μιλώ,να με προσέχεις.
Κι όταν κρυώνω, να με προσέχεις.
Κι όταν θυμώνω και ξεσπάω, να με προσέχεις.
Κι όταν στα μάτια σου τα μάτια μου ακουμπώ, πάλι να με προσέχεις.
Κι όταν τα χείλη σου ζητώ, κι όταν τα χέρια σου κρατώ, να με προσέχεις.
Μα κι όταν χάνω το θάρρος μου και δειλιάζω, να με προσέχεις.
Κι όταν με βλέπεις να τα καταφέρνω, να με προσέχεις. Μα κι όταν απογοητεύομαι, πάλι να με προσέχεις σου ζητώ!
Γιατί εγώ βαρέθηκα πια να με προσέχω. Γιατί κουράστηκα πια να δείχνω δυνατή ακόμα κι όταν δεν είμαι και θέλω κάποιον να με προσέχει κατάλαβες;
Γιατί μπούχτισα πια από τις τόσες συμβουλές και δεν χρειάζομαι άλλες.
Κι αν δεν είσαι εσύ αυτός που θα με προσέχει τότε τι να σε κάνω;
Κι αν δεν είσαι εσύ αυτός που θα με κάνει να πάψω πια να με προσέχω, πάρε τα “να προσέχεις”σου και τράβα παρακάτω μ’ακούς;
Εγώ θέλω κάποιον που θα μου λέει “τώρα είμαι εγώ εδώ”
“Τώρα κορίτσι μου αφέσου”
“Τώρα εγώ θα σε προσέχω”
Θα σε προσέχω ρε γαμώτο!
