Γράφει ο Σπύρος Γιασεμίδης
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην κάνεις αυτά που πραγματικά γουστάρεις, αυτά τα μικρά ή τα μεγάλα που σου υπενθυμίζουν γιατί πραγματικά ζεις, αυτά που δεν συγχωρούν αν τα αφήσεις ‘για αύριο’. Το ‘αύριο’ της αναβολής γίνεται το ‘ποτέ’ του σήμερα, και ό,τι χατίρι δεν έκανες της καρδιάς σου, να ξέρεις πως, στην τελική, θα σου το κρατά μανιάτικο, και την καρδιά σου τη θέλεις σύμμαχο, κι όχι εχθρό σου.
Όπως εκείνη σου δίνει ζωή με το να αντλεί χιλιάδες λίτρα αίμα για λογαριασμό σου κάθε μέρα, έτσι κι εσύ με τη σειρά σου πρέπει να της δίνεις ζωή πίσω, όχι με αίμα, όπως κάνει αυτή, μα με το να εκπληρώνεις εκείνα που τόσο πολύ λαχταρά – εκείνα τα μικρά και τα μεγάλα και τα εύκολα και τα δύσκολα που σας υπενθυμίζουν αμφότερους τον λόγο που συνυπάρχετε σ’ αυτή τη γη, ο ένας αναπόσπαστο κομμάτι του άλλου, μαζί ένα γήινο υβρίδιο ύλης και αέρα, που επιζητά και βιώνει εμπειρίες ζωής.
Ξέρεις γιατί τις ονομάζουν έτσι αυτές τις τελευταίες – ‘ζωής’; Επειδή τις βιώνεις τόσο υπέρμετρα έντονα που, σαν το κάνεις, επιβεβαιώνεις τον σκοπό της ύπαρξής σου, αντιλαμβάνεσαι τον λόγο που ζεις, και φαντάζει σαν ψέμα αυτό που βιώνεις εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή, κάτι σαν διασταύρωση μεταξύ παραμυθιού και πραγματικότητας, που δεν θέλεις να βιώσεις ποτέ ξανά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αυτή την εμπειρία που σου προσφέρει αυτό το αίσθημα, μόνο και μόνο για να μην απομυθοποιήσεις το τελευταίο.
Κι όλα αυτά, εκείνα που συναντιόνται στη γωνιά παραμυθιού κι αλήθειας, συμβαίνουν όταν κάνεις αυτά τα πράγματα που πραγματικά γουστάρεις. Δίχως όρους, δίχως περιορισμούς, μονάχα αυτά που σου γεμίζουν το στομάχι με πεταλούδες, την καρδιά με ρεύμα, και τα μάτια με δάκρυα χαράς και συγκίνησης. Όλα εκείνα που γουστάρεις, και αγαπάς, κόντρα σε οποιοδήποτε τροχοπέδη υπάρχει στον δρόμο προς την εκπλήρωση τους.
Να τα κάνεις όλα αυτά, και να τα κάνεις στο έπακρο.
Αν σου αρέσει να ποδηλατείς, στόχευσε το Tour de France, έστω κι αν στην παρούσα φάση σε λαχανιάζουν οι ανηφόρες.
Αν σου αρέσει να γράφεις, δες με το μάτι του μυαλού σου το όνομά σου να φιγουράρει στο εξώφυλλο ενός best seller, πρώτη μούρη στα ράφια των μεγαλύτερων βιβλιοπωλείων του κόσμου.
Αν σου αρέσει να μαγειρεύεις, δες τον εαυτό σου ως βραβευμένο σεφ σε εστιατόριο με 3 αστέριαMichelin.
Μην βάλεις ποτέ περιορισμούς στο όνειρο, και μην σταματήσεις ποτέ να κυνηγάς το τελευταίο μέσω όλων εκείνων που γουστάρεις. Και μην υποπέσεις στην νοερή παγίδα της υποτιθέμενης έλλειψης χρόνου – αυτή την δικαιολογία να μην τη δέχεσαι για κανένα λόγο, ούτε και να της κάνεις χρήση. Χρόνος υπάρχει, πάντα υπάρχει. Η θέληση είναι που απουσιάζει κάποιες φορές, και λανθασμένα βαφτίζεται ως ‘έλλειψη χρόνου’.
Λέει ένα ρητό πως ‘όταν υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος’, έτσι όταν πραγματικά θέλεις να κάνεις αυτό που πραγματικά γουστάρεις, τότε καμιά δύναμη στον κόσμο δεν μπορεί να σε σταματήσει από το να το κάνεις, ούτε καν αυτή του Χρόνου. Όταν γουστάρεις τρελά κάτι, τότε ο χρόνος σταματά για λογαριασμό σου, και ξεκινά κάποιες ώρες μετά, όταν πια νιώθεις ολοκληρωμένος κι ευτυχισμένος , αφού έκανες αυτό που πραγματικά γούσταρες, για σένα και μόνο για σένα. Αντιλαμβάνεσαι, τότε, πως ο χρόνος που σου πήρε για να το κάνεις, αυτός που “έκλεψες” από την καλά (κάποτε, δυστυχώς, υπερβολικά καλά) προγραμματισμένη ζωή σου, δεν λειτούργησε ζημιογόνα στο εν λόγω πρόγραμμα του βίου σου, μα, τουναντίον, εμφύσησε νέα πνοή στον τελευταίο, επιστρέφοντας πίσω 10 φορές σε ευφορία το τι αρχικά πήρες σε χρόνο.
Το αντιλαμβάνεσαι, και νιώθεις χαρούμενος, μαζί κι ευγνώμων.
Γιατί, βλέπεις, αυτά που πραγματικά γουστάρουμε στη ζωή, τα βιβλία, τα κρασιά, οι ταινίες, ο έρωτας, οι βόλτες, οι διακοπές, η γυμναστική, ο καφές, το κυριακάτικο πρωινό χουζούρεμα στο κρεβάτι μέχρι που το ρολόι δείξει μεσημέρι, όλα αυτά τα ‘πρέπει’ για την καρδιά μας, τα οποία τις πλείστες φορές είναι τα ‘δεν μπορώ’ της λογικής και της καθημερινότητας, αυτά είναι τα αληθινά βιοποριστικά και ζωοδόχα μέσα, γιατί ό,τι κάνεις που το γουστάρεις, δίνει ρεύμα στην καρδιά, κι η τελευταία νιώθει πάντα ζωντανή, μαζί της κι ο κάτοχός της.
Να κάνεις, λοιπόν, ό,τι γουστάρεις στη ζωή, και θα δεις πως θα γουστάρεις τρελά ενόσω το κάνεις. Άλλωστε, η ζωή δεν σου αφήνει περιθώρια για να μην κάνεις αυτό που γουστάρεις, αφού σε πιέζει με τον δικό της τρόπο ώσπου να αρχίσεις να κάνεις όλα αυτά που αγαπάς, που σε γεμίζουν. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Αν δεν το κάνεις, θα δεις τη ζωή σου να παίρνει σταδιακά αποχρώσεις του γκρίζου, κάθε μια και λίγο πιο σκούρα από την προηγούμενη, μέχρι να φτάσει την πιο σκοτεινή από όλες αυτές, και να χαρακτηρίζεται μόνο από βαθύ μαύρο, ένα μαύρο αποκλειστικά χρωματισμένο από τις ψυχοφθόρες αγγαρείες της καθημερινότητας, κι από το κενό που δημιουργείται όταν φεύγει η χαρά του παιχνιδιού από τη ζωή.
Γιατί αυτό ακριβώς είναι οι δραστηριότητες που γουστάρουμε – παιχνίδι. Παιχνίδι για τη ψυχή, παιχνίδι για την καρδιά, παιχνίδι για το μικρό παιδί που όλοι κρύβουμε μέσα μας, μα το οποίο, πολύ λίγοι, στ’ αλήθεια, το αφυπνίζουμε τακτικά. Είναι αυτό το παιχνίδι που μας κρατά ζωντανούς, αυτό, και το παιδί μέσα μας που το παλεύει με τον χρόνο και δεν τον αφήνει να μας γεράσει, όταν φυσικά του δώσουμε την ευκαιρία να το κάνει. Είναι το χαμόγελο που σχηματίζεται στα χείλη μας, και το σκίρτημα στην καρδιά μας που νιώθουμε όταν κάνουμε πράγματα που πραγματικά γουστάρουμε, που μας γεμίζουν με αισιοδοξία και δύναμη ούτως ώστε να πλοηγηθούμε στα πάντα όμορφα μα κάποτε ταραχώδη νερά της ζωής χωρίς να χάσουμε από την όψη μας τον προορισμό μας, την δική μας, προσωπική Ιθάκη.
Και, όπως ο Οδυσσέας, έτσι κι εμείς, αντιλαμβανόμαστε πως δεν είναι στ’ αλήθεια ο προορισμός που μετρά σε αυτό μας το ταξίδι, αλλά οι ενδιάμεσοι σταθμοί και η πορεία προς τα εκεί. Και ανάμεσα σε όλα αυτά, όλα εκείνα που γουστάρουμε, και τα οποία, κάνοντας τα, μας γεμίζουν το ρεζερβουάρ της ψυχής μας με καύσιμο και μας ωθούν πάντα μπροστά, σε νέες περιπέτειες, σε καινούριες ανακαλύψεις, με την πιο σημαντική όμως από αυτές τις τελευταίες να είναι εκείνη του πραγματικού μας εαυτού. Κάνοντας όλα αυτά που γουστάρουμε, μας φέρνει ένα λιμάνι πιο κοντά τη φορά στον τελευταίο…
Join the discussion