Φεύγοντας, μην πιστέψεις ποτέ ότι κάποιος θα σε κυνηγήσει..

Γράφει η Γωγώ Αδαμοπούλου.

“Από όπου περισσεύεις πρέπει να φεύγεις.”
Είναι το πιο σοφό μότο που άκουσα τον τελευταίο καιρό.

Κάποιες ερωτικές ιστορίες είναι ατυχεις γιατί ενώ έρχεται η στιγμή που εσύ νιώθεις έτοιμος να τα δώσεις όλα, να ξεπεράσεις τα όριά σου, να κάνεις πράξεις που τις έλεγες παράλογες, να δεις πέρα από το εγώ σου, να κάνεις τα πάντα χωρίς να είναι εμπόδιο οι όποιες δυσκολίες που υπάρχουν, ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχει λόγος!
Και δεν υπάρχει λόγος, γιατί σε όλο αυτό είσαι μόνος σου!

Μόνο εσύ σκέφτεσαι για δύο και μόνο από την πλευρά σου λειτουργείς και ονειρεύεσαι σαν να είστε ένα και άρχιζεις και αναρωτιέσαι:
Γιατί το κάνω τώρα;
Γιατί τόσος χαμένος χρόνος;
Γιατί τόσες σκέψεις και τόσα όνειρα χαμένα;

Να θες να δώσεις και ο άλλος να μην μπορεί να το δεχτεί να το εκτιμήσει να θεωρεί δεδομένο ότι κάνεις.
Τι πιο τραγικό άραγε..

Τότε είναι η στιγμή που ξεκινάς από την αρχή, ξαναβάζεις τις σκέψεις σου σε μια τάξη και τον εαυτό σου πρώτο από τελευταίο, γιατί συνειδητοποιείς ξαφνικά ότι περισσεύεις παντού.
Στο χρόνο, στις στιγμές, στη ζωή ενός ανθρώπου που για σένα ήταν συνειδητά η προτεραιότητα σου.

Ο χαμένος χρόνος είναι το χειρότερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου.

Γι’αυτό καλύτερα να φύγεις!
Καλύτερα να μείνεις μόνος με την ψυχή σου, με μια βαλίτσα στο χέρι κι ας μην ξέρεις το πού πας..
Μόνος σου θα είσαι, μόνος σου θα πορευτείς.

Μη σκεφτείς ότι κανείς θα τρέξει από πίσω σου.. Αφού περισσεύεις, φύγε.
Άνοιξε πανιά για αλλού και δώσε αέρα στην ψυχή σου!