Γράφει η Ελένη Τσακίρη
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου δεν λένε; Του παρτάκια να δεις.
Όταν μιλάμε για ανθρώπους που κοιτούν την πάρτη τους, εκεί το βαρέλι που λέγεται ψυχή δεν έχει πάτο.
Όχι, δεν είμαστε όλοι καλοί.
Ίσως όχι και απαραίτητα κακοί βέβαια.
Υπάρχει και ενδιάμεση κατηγορία. Αυτή του “εαυτουλισμού” που δεν χωράει τίποτα άλλο από ανθρώπους σαν και αυτούς.
Εαυτούληδες, που ο κόσμος να καίγεται ολόγυρα, το μόνο τους μέλημα είναι η καλοπέραση τους.
Δυστυχώς ο “παρτάκιας” υπάρχει πλέον γύρω μας παντού και πάντα.
Είδος σταθερό, καθημερινό και εξελίξιμο.
Σε γείτονα, συνάδελφο, φίλο, συγγενή ακόμα και σε σύντροφο.
Μοιάζει με επιδημία παντού. Δεν ξέρεις από που θα ξεφυτρώσει πια.
Μία και μόνο λέξη τους καθορίζει ή μάλλον καλύτερα δύο!
Το ΕΓΩ και το ΘΕΛΩ.
Διότι απλά οι άνθρωποι αυτοί έχουν ως κέντρο του κόσμου μόνο τα δικά τους θέλω και ανάγκες, αδιαφορώντας για τα συναισθήματα και τις επιπτώσεις της συμπεριφοράς τους σε άλλους.
Καρφάκι δεν τους καίγεται βρε αδερφέ. Απαιτούν να είσαι πανταχού παρών, αλλά εκείνοι είναι πάντοτε απόντες. Πάντα είπα; Διόρθωση. Σχεδόν πάντα.
Εξαιρούνται φυσικά οι στιγμές που σε χρειάζονται.
Εκεί θα τους βλέπεις μπροστά σου ή θα τους ακούς συνεχώς και ασταμάτητα μέχρι την επόμενη φορά, που και πάλι θα σε ξαναχρειαστούν.
Και εσύ ως άνθρωπος που σε έχουν μεγαλώσει να βοηθάς και να συμπαραστέκεσαι, σπεύδεις να δώσεις και τρέχεις.
Φτάνει άνθρωπε μου, πού πας;
Τι θες εκεί;
Οι άνθρωποι αυτοί τρέφονται με τις συμπεριφορές ανθρώπων σαν και σένα, σαν και μένα, σαν και τον διπλανό που το διαβάζει και χαμογελά.
Βλέπεις ο εαυτούλης, έχει τη δική του φιλοσοφία και πρακτική.
Σωστή για αυτόν σαφέστατα, στρεβλή για εμάς τους υπόλοιπους.
Στην εικονική του πραγματικότητα λέξεις όπως φιλότιμο, αλληλεγγύη, αγάπη, προσφορά έχουν καταργηθεί άπαξ και δια παντός.
Έχουν αντικατασταθεί με την κολακεία, τη δικαιολογία, την υποκρισία και την ψευτιά.
Ναι, αυτά είναι τα βασικά τους χαρακτηριστικά και το γνωρίζεις καλά.
Γιατί λοιπόν πρώτα τρέχεις και μετά διαμαρτύρεσαι για την συμπεριφορά τους;
Νομίζεις πως τους νοιάζει αν τυχόν σε στεναχώρησαν;
Ή μήπως θα πάθουν μετάλλαξη και θα σταθούν δίπλα σου όπως εσύ;
Μην τρέφεις φρούδες ελπίδες λοιπόν.
Μόνο ένα σε σώζει από ανθρώπους σαν αυτούς, η συνειδητοποίηση.
Όχι, δεν θα σου πω ρίξε στον εαυτό σου πέντε φάσκελα που τους φέρθηκες φιλικά κι ανθρώπινα.
Καλά έκανες. Νισάφι όμως πια.
Βγάλε φλας και άλλαξε πορεία. Μην αλλάζεις όμως αυτό που έχεις μέσα σου. Δεν είσαι σαν κι αυτούς. Και όχι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Ευτυχώς. Δεν μας μεγάλωσαν να γίνουμε έτσι, ούτε όμως και να γινόμαστε βορά στα δίχτυα και τα καπρίτσια των απανταχού καιροσκόπων.
Το πάρτι όμως τελείωσε για αυτούς. Γιατί; Γιατί πολύ απλά το πάρτι του παρτάκια λίγο διαρκεί. Σε αυτό το λίγο και υποκριτικό δεν χωράς, και για αυτό προχωράς.
Συνδράμετε όχι αλλήλους , αλλά καταλλήλους είναι το νέο μότο.
