Άνθρωποι, σαν ουρανός..

Γράφει η Σταυρούλα Μαστέλλου

Ουρανός. Αν σηκώσεις για λίγα δευτερόλεπτα το κεφάλι σου προς τα πάνω καθώς πηγαίνεις όλο ταραχή στη δουλειά σου, θα αντικρίσεις αμέσως τον ουρανό. Φυσικό στοιχείο που αλλάζει χρώματα από την ανατολή του ηλίου μέχρι και τη δύση. Μας προσφέρει μία πολύχρωμη αφηρημένη τέχνη. Φωνάζει με τις συνθέσεις της να την προσέξουμε αλλά εμείς έχουμε άγχη, στεναχώριες αδυνατώντας να παρατηρήσουμε τα πράγματα γύρω μας. Μα αν κοιτάξουμε λίγο πιο προσεκτικά θα διαπιστώσουμε εύλογα πως ουρανός μας μοιάζει. Έχει κι αυτός εναλλαγές διαθέσεων. Άλλοτε είναι καθαρός, διαυγής σαν τζάμι παραθύρου φρεσκοκαθαρισμένο από μία γλυκιά, πρόθυμη νοικοκυρά κι άλλοτε μουντός και βρώμικος λες και ο  νευριασμένος αέρας τον χτύπησε με τα χώματα που ξεσήκωσε στο διάβα του.

Μερικές φορές μπορείς να παρατηρήσεις άσπρα μαξιλάρια να διαχέονται με επιβλητική παρουσία στο σώμα του, σαν να σε καλούν στο παράδεισο του ύπνου για να δεις όνειρα που έχεις ξεχάσει να ζεις. Ενώ κάποιες άλλες στιγμές βρίσκονται σκορπισμένοι μαύροι χιτώνες σε οριζόντια θέση λες και θέλουν να καλύψουν την καταγάλανη ομορφιά του ουρανού. Ίσως να ζηλεύουν την διαφάνεια και την αγνότητα του όταν ο ήλιος τον περιχύνει με χρυσάφι. Μπορεί να είναι ο φθόνος εκείνος που προκαλεί την καταθλιπτική φορεσιά στον ουρανό.  Υπάρχουν κι εκείνες οι ώρες στις οποίες φαντάζει να συγκινείται ή να θλίβεται σαν παιδάκι που έχασε τη μάνα του και αφήνει να πέσουν ορμητικά δάκρυα λερώνοντας κάθε ρωγμή του κόσμου.

Τελικά οι άνθρωποι δεν διαφέρουν και πολύ από τον ουρανό.  Ας παραχωρήσουμε λίγο χρόνο και σε εκείνον. Ας αφουγκραστούμε τις ανάγκες του και ίσως μέσα από το είναι του ανακαλύψουμε και το δικό μας. Είναι πολύ πιθανό να εκπλαγούμε με τα στοιχεία που θα αποκαλυφθούν αν σκαλίσουμε τον δικό μας “ουρανό”! Όλα τα όντα άψυχα και μη βρίσκονται σε έναν ιδιόμορφο συσχετισμό. Όμως είναι αδύνατο να το εμπεδώσουμε αν δεν κυνηγήσουμε το μονοπάτι της αναδημιουργίας. Φύση και άνθρωπος βρίσκονται σε πεδία αλληλεπίδρασης.  Άδραξε ευκαιρίες και αυτοεπεξεργάσου συντροφευμένος από το αγνάντεμα της φυσικής πλάσης.  Ξάπλωσε στο καταπράσινο γρασίδι καταλαμβάνοντας με το σώμα σου το μέγιστο χώρο συγκεντρώνοντας τις αισθήσεις σου στη γη με κλειστά μάτια και συνδέσου με το μαγνητικό της πεδίο.  Αν τυχόν διαθέτεις λίγο χρόνο και ξεσπάσει καταιγίδα ευθύς βγες έξω χωρίς προφυλάξεις και άσε τις σταγόνες να ρολάρουν στους πόρους σου. Η φύση σου μιλάει και μαζί της θα μάθεις να μιλάς κι εσύ!!