Γράφει η Κατερίνα Μίσσια
Και είναι κάτι νύχτες δύσκολες δεν ξημερώνουν και ο πόνος όσο περνάει η ώρα γίνεται πιο δυνατός. Η μόνη σκέψη που με ηρεμεί ειναι η δική σου. Κλείνω τα μάτια και φέρνω την μορφή σου στο μυαλό μου και αμέσως η γαλήνη έρχεται στην ψυχή μου.
Βάζω να ακούσω τραγούδια μας, και με τη μορφή σου στα μάτια μου προσπαθώ να κοιμηθώ.
Τα όνειρα λένε έρχονται από μόνα τους, μα στη δική μου περίπτωση τα φτιάχνω.
Με τη μορφή σου και τους στίχους των τραγουδιών μας να παντρεύονται και να φτιάχνουν τα πιο γλυκά όνειρα που θα μπορούσαν να μου κρατήσουν συντροφιά, αυτή τη νύχτα.
Ονειρεύομαι πως έρχεσαι και με παίρνεις μακριά από όλα όσα με πονάνε. Καβάλα με τη μηχανή σου και φεύγουμε μακρυά απ’ όλους. Δεν ξέρω που πάμε, αλλά είμαστε ευτυχισμένοι. Σ’ αγκαλιάζω σφιχτά και νιώθω την καρδιά σου να χτυπάει δυνατά.
Και το όνειρο γεμίζει χρώματα μυρωδιές και ευτυχία. Ξέρω πως ποτέ δεν θα το ζήσουμε αυτό αλλά άσε με να ονειρεύομαι. Είσαι το μόνο γιατρικό είσαι το μόνο γιατρικό μου μέσα στο σκοτάδι που με σκοτώνει.
