Άσε την γκρίνια στην άκρη κι έλα να ζήσουμε..
Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη.
Μεγαλώσαμε, το ξέρω! Ναι, δεν είμαστε πια στην πρώτη νιότη! Όμως, τι μ’αυτό; Είναι λόγος να γκρινιάζουμε και να παραπονιόμαστε για το καθετί; Είναι λόγος να επιτρέπουμε στη μιζέρια και τη μοιρολατρία να οδηγούν τα βήματά μας; Όχι, βέβαια!
Ας αισθανθούμε τυχεροί και ευγνώμονες που αντικρίζουμε τον ήλιο κάθε μέρα. Ας μην ξεχνάμε να απολαμβάνουμε τις στιγμές και τους ανθρώπους γύρω μας. Κάθε στιγμή που περνάει είναι μοναδική και δε γυρίζει πίσω. Τι κερδίζουν όλοι αυτοί που δηλώνουν συνεχώς ότι είναι άτυχοι και ότι η ζωή ήταν άδικη μαζί τους εννοώντας πως δεν κατάφεραν να αποκτήσουν πλούτη, υλικά αγαθά και άλλα “ρηχά”;
Γιατί δε στρέφουν το βλέμμα πιο δίπλα να δουν τους πραγματικά άτυχους που η ζωή τούς φέρθηκε με τόση σκληρότητα που ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να χωρέσει; Γι’αυτό σου λέω. Ας καλωσορίζουμε το κάθε πρωινό με χαμόγελο και ας ζούμε το σήμερα ρουφώντας την κάθε στιγμή. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και παντοτινό! Ακούς;