Άστα όλα κι έλα.

Γράφει η Ιωάννα Ντρε

Άλλη μια μέρα χωρίς να σε δω. Άλλη μια μέρα χωρίς το άγγιγμά σου. Χωρίς τα φιλιά σου. Χωρίς την αγκαλιά σου.

Άλλη μια μέρα χωρίς νόημα. Άλλη μια μέρα χωρίς εσένα.
Εγώ εδώ. Εσύ εκεί. Ανάμεσά μας κενό. Απόσταση.
Μακριά σου ο κόσμος μου είναι αλλιώς. Πιο σκοτεινός, πιο έρημος, πιο άδειος, γιατί κάτι λείπει. Λείπεις εσύ.

Πόσο θα θελα απόψε και κάθε απόψε να ρχόσουν κοντά μου. Έστω για λίγο. Να πάρω μια δόση από σένα. Μια τζούρα από τα φιλιά σου.

Με τη σκέψη μου κάθε μέρα είσαι μαζί μου, δίπλα μου, αλλά αυτό δε μου φτάνει. Πάλι κάτι λείπει. Λείπει η φυσική σου παρουσία. Να σε έχω μπροστά μου, να σε κοιτάζω στα μάτια και να σου μιλάω ατελείωτες ώρες για τα αισθήματα που έχω για σένα.

Κάνε κάτι για να μείνω. Κάνε κάτι για να αντέξω. Κάνε κάτι για να μη γκρεμιστεί αυτό που χτίσαμε με τόσο κόπο.

Κάνε το πρώτο βήμα και έλα κοντά μου κι εγώ μετά θα κινήσω γη και ουρανό για να μη φύγεις ξανά. Θα σε κρατήσω εδώ. Θα σταματήσω το χρόνο όταν θα είμαι στην αγκαλιά σου.

Γι’ αυτό σου λέω αν με θέλεις κι εσύ όσο εγώ άστα όλα κι έλα. Τι σου ζήτησα πια. Απλά να φανείς. Να σε δω, να σε γευτώ κι όλα τα άλλα άστα σε μένα.