Γράφει η Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου.
Άδραξε τη στιγμή, αγάπα δυνατά, αερικά είναι όλα και χάνονται
Βρες τι σε ευχαριστεί, τι σε κάνει χαρούμενο. Βιάσου, ο μόνος αντίπαλος σου είναι ο χρόνος
Γέμισε με τα απλά και τα μικρά. Τάισε το μέσα σου
Δεύτερη ζωή δεν έχει, μην το ξεχνάς. Δώσε απλόχερα, ότι έχεις και δεν έχεις. Ευτυχία είναι στιγμές
Ζήσε για να μάθεις. Μη ζεις περιμένοντας να ζήσεις.
Ήλιος γίνε και φώτισε τα πάντα γύρω σου. Αυτόφωτο να σαι, όχι ετερόφωτο.
Θάλασσα γίνε και πνίξε ότι σε πνίγει
Ίκαρος όχι, Δαίδαλος με κάτι από Ίκαρο, ναι
Κάτι μαθαίνεις από τον καθένα
Λογική καλή αλλά περιορισμένοι οι προορισμοί της
Μη μετανιώνεις για τίποτα. Σκότωνε τα απωθημένα σου ένα προς ένα
Να τα περιμένεις όλα και τίποτα…
Ξέχνα όποιον σε ξεχνά, ότι σε πάει πίσω
Ονειρέψου. Τα όνειρα μας κρατούν ζωντανούς
Πες ότι νιώθεις. Να είσαι πάντα ο εαυτός σου. Ποιος θέλει απομιμήσεις όταν μπορεί να χει το αυθεντικό;
Ρώτησε ποτέ το φεγγάρι γιατί λάμπει; Αναρωτήθηκε εκείνο γιατί να ναι φεγγάρι; Αγκάλιασε τη διαφορετικότητά σου όσο μοναχική κι αν είναι
Σκιά σου και σ’ αφήνει στο σκοτάδι. Αλλά εσύ πάντα μπορείς να βρίσκεις το φως, γιατί έχεις εσένα.
Τώρα, η μαγική λέξη. Άδραξε τη στιγμή και μη σκέφτεσαι πολύ
Υπάρχει λόγος για όλα. Μη σε αναλώνεις σε γιατί και αν.
Φίλος είναι να μαντεύεις και να σωπαίνεις, να σαι εκεί.
Χάραξε τους δικούς σου δρόμους. Φτιάξε το δικό σου χάρτη ζωής. Χαμογέλα ότι και αν γίνει
Ψάξε για «ανθρώπους»
Ωκεανός τα μπορώ σου, ποτάμια τα πρέπει σου
LoveLetters