Ένα δώρο να θυμάμαι..

Γράφει η Λίνα Παυλοπούλου 

Περπατούσα τον καθιερωμένο μου περίπατο.
Καθαρός βουνίσιος αέρας.
Ήχοι ολοζώντανοι, νυχτερινοί της φύσης.
Η λατρεμένη μου μυρωδιά στον αέρα, αυτή του καμένου ξύλου στο τζάκι.
Ησυχία! Ελάχιστοι περιπατητές, καμιά βουή της πόλης.
Τα χέρια στις τσέπες, το βήμα γοργό, το κρύο σήμερα τσουχτερό.
Ανασαίνω καθαρό αέρα, καθαρίζω τη ματιά μου ψηλά στον έναστρο πεντακάθαρο ουρανό.
Πόσο με συναρπάζει η φύση. Εδώ όλα είναι όπως χρειάζεται να είναι.
Απλά, όμορφα, αληθινά!
Ανεβαίνω προς το βουνό, απ’ το μικρό παρεκκλήσι φέγγει ένα αναμμένο καντηλάκι, φωτίζει το δρόμο της ψυχής μου.
Χαϊδεύω και ταρακουνώ τους Αγιορείτικους βασιλικούς στο προαύλιο της εκκλησίας κι εκείνοι μου δωρίζουν πλουσιοπάροχα το άρωμά τους.
Κοντοστέκομαι στο εικόνισμα της Παναγίας μας, μια προσευχή για όλο τον κόσμο που περνάει δύσκολα.
“Φώτισε τα σκοτάδια μας” γλυκιά μας Μητέρα!
Κάνω να φύγω και τότε ξεπροβάλεις εσύ, ξαφνικά, έχοντας κάτι στα χέρια.
“Δεσποινίς”, φώναξες κρατώντας ένα κερί.
“Ορίστε”, απαντώ.
“Πάρτε αυτό”.
“Ευχαριστώ”, απάντησα.
Κι ύστερα συνέχισα τη βόλτα μου με την καρδιά γεμάτη!
Τι είχε αυτή η μικρή στιγμή;
Αυτή η στιγμή που δύο λόγια ανταλλάχτηκαν μόνο;
Είχε ζεστασιά! Είχε ουσιαστική ανθρώπινη επαφή!
Τα βλέμματα καρδιακά διασταυρώθηκαν και δεν χρειάστηκε να ειπωθεί τίποτα περισσότερο.
Τι δώρο μου έφερε η ζωή;
Άπλωσες το χέρι και μου έδωσες από την καρδιά σου.
Επέτρεψα να πάρω με χαρά το δώρο της ζωής!
Ένα κερί από αγνό μελλισοκέρι, γνήσιο με το αυθεντικό του άρωμα.
Πόσο υπέροχα μυρίζει, πόσο αγαπώ το άρωμά του.
Η ζωή μας μιλά πάντα και βρίσκει χίλιους δυο τρόπους να το κάνει.
Έχουμε άραγε τα μάτια της καρδιάς μας ανοιχτά;
Μόνο με ανοιχτή καρδιά μπορούμε να νιώσουμε, μπορούμε να συναντηθούμε με τον άλλο.
Τι μήνυμα έφερε η ζωή εκείνο το βράδυ;
“Θυμήσου το σημείο αναφοράς σου!”.
Ποιο είναι αυτό; Η ζεστασιά, η ουσία, η γλύκα, η επαφή, η αγάπη, η καρδιά που ξέρει να δίνει απλόχερα!
Πόσο αληθινά ερωτικό είναι αυτό!! Πόση χαρά γεμίζει την καρδιά η αληθινή αγνή επαφή!
Μόνο με την καρδιά, μπορείς να ανοίξεις την πόρτα σε αυτό που χρειάζεσαι η ζωή να σου φέρει!
Τα μονοπάτια του μυαλού εγκλωβίζουν, όχι άλλες εκπτώσεις.
Εμπιστεύσου αυτό το δώρο, εμπιστεύσου αυτό που ένιωσες εκείνη την ευλογημένη στιγμή!
Η ζωή ξέρει πάντα καλύτερα από εμάς!
Κρατώ αυτή την αίσθηση, αυτή τη γεύση, αυτό το άρωμα, αυτό το δώρο ενθύμησης στην ψυχή και στην καρδιά μου!
Αχ, πόσο βάλσαμο είναι αυτό το μελισσοκέρι στην καρδιά!