Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Κύριε δικαστή της ζωής μου, άμεμπτε και ακριβοδίκαιε, τυπικέ και διαβασμένε, γνώστη του σωστού και του πρέποντος, ένοχος δηλώνω!
Μην κουράζεσαι καν, μην ανοίγεις τα σκονισμένα βιβλία σου, που τους κανόνες ορίζουν και τις νόμιμες πράξεις. Δηλώνω ένοχος και γουστάρω γι αυτό!
Μια ένοχη κουβαλάω από την πρώτη μέρα που γεννήθηκα μέχρι και σήμερα και ομολογώ ότι θα την έχω μέχρι τέλους. Μια αμετανόητη ένοχη, συνειδητή και αδιόρθωτη.
Το ομολογώ σου λέω!
Είμαι ένας κατά συρροή ένοχος, που τους κανόνες και τους νομούς σας προκλητικά αγνοώ. Που όλα τα καθώς πρέπει σας και τα ένταξη σας, τα έχω καταστρατηγήσει. Είμαι ένας αντιρρησίας μυαλού και λογικής δολοφόνος, που “πηδάω” τα πρέπει σας και τα φτύνω στην μούρη, που γελάω με τους νομούς σας και έχω φτιάξει δικούς μου, που τιμάω τα λάθη μου και έχω κάνει πολλά.
Και όσες ποινές και αν μου ρίξεις, δεν θα αλλάξω ποτέ μου.
Θα δραπετεύω από τον κόσμο σας και όνειρα δικά μου θα φτιάχνω.
Θα ονειρεύομαι ένοχα, κάτι κόσμους δικούς μου κάτι κόσμους πιο όμορφους, που δεν κάνουν σε σας. Θα αγαπώ τους ανθρώπους, τους σωστούς και τους λάθος, θα πιστεύω σε αυτούς που έχουν μέσα φωτιές.
Την ψυχή μου θα ακούω και ούτε λέξη από σας.
Θα υποκύπτω στα πάθη μου και θα ζω τις στιγμές μου, θα τις λέω τις αλήθειες μου και ας πειράζουν πολλούς.
Θα είμαι πάντα ένας αδάμαστος ονειροπόλος που θα σας μπαίνει στο ρουθούνι. Ένας εγκληματικά ρομαντικός που θα σας προκαλεί να τον δικάσετε με τις βαρύτερες ποινές σας γιατί σας χαλάει την πιάτσα. Ένας διαφορετικός ένοχος στα ματιά σας, που έχει άλλες αξίες και άλλες αρχές. Που λέξεις όπως, αγάπη, μαζί, έρωτας, άνθρωπος, μπέσα, αλήθεια, θεός, τις κουβαλάω μέσα μου και σκοτώνω όποιον μου τις αγγίζει.
Δικαστή της ζωής μου, δηλώνω ένοχος και αλλιώτικος από σένα και γουστάρω γι αυτό.
Όμως δεν θα σε αφήσω να με κρίνεις, καρφί δεν μου καίγεται πια είναι η γνώμη σου για μένα. Έχω κριτές τους ανθρώπους μου, την ψυχή που έχω μέσα μου και τον δικό μου Θεό.
Έμενα, θα με δικάσει ο θεός μου!
