Γράφει η Άννα Ζανιδάκη
Δεν είναι ανάγκη να μπούμε και στη διαδικασία των εξηγήσεων, θα πουν μερικοί εξυπνάκηδες, που πιστεύουν πως το γυναικείο σώμα κι η ψυχή, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μια στάση, μένουν για λίγο κι ύστερα ίσως και να την κάνουν και με ελαφρά ή καθόλου αλματάκια άνανδρης υπόστασής τους.
Ξέχασα να σας πω γιατί έφυγα, λες και είναι κάτι το αμελητέο, κάτι που δε θα έπρεπε να το δώσουν αξια και σημασία, θα πω και θα υποστηρίξω, ίσως μιλήσει εκ του ασφαλούς συνήθως κάποια αντρική φιγούρα.
Αλλά δυστυχώς οι γυναικείες άνανδρης ψυχής υφής και υπόστασης, βέβαια άρχισαν και πληθαίνουν και κυρίως να πιστεύουν πως είναι δυσεύρετες καθώς και αναντικατάστατες.
Τελευταία πληθαίνουν οι άνανδρες άτυπες άκυρες συμπεριφορές, καθώς αρχίσαν να παίζονται παιχνίδια, με το ψέμα και την αλήθεια, με το θάρρος και το θράσος συνάμα.
Σταμάτησαν οι άνθρωποι να μιλάνε και να λένε την αλήθεια τους, μα παρανομεύει το ψεύδος και η πλάνη, η αποπλάνηση με διάφορες τεχνικές σύλληψης πλαστών αποδείξεων και ευρημάτων.
Αλλά έλα που ο Θεός αγαπά τον κλέφτη, αλλά αγαπά και τον νοικοκύρη και έτσι παρατίθεται του καθενός η αλήθεια.
Καθώς και της καθεμιάς, η κατάθεση της ψυχής της, ακέραιη, αν και λαβωμένη από τις κάλπικες αλήθειες και ψευδέστατες τους πληροφορίες.
Τώρα τελευταία, αρχίζουν να ξεχνούν ακόμα και την ηλικία τους κάποιοι, λες και δε θα μαθευτεί ή τις γράφουν με δεκαετίες τις ηλικίες τους μείον, ακόμα και εδώ σ αυτόν τον ψεύτικο και γυάλινο κόσμο, προσέγγισης και επαναπροσδιορισμού της τεχνικής μιας σχέσης ή υπόσχεσης εδώ μέσα πια.
Ακόμα τελευταία οι άνθρωποι ξεχνούν να ενημερώσουν για κάποια άλλη σχέση που κατά πάσα πιθανότητα ακολουθείται σε παράλληλη πλεύση με τη δική τους, τη νέα.
Επίσης θα ξεχάσουν να αναφέρουν πως εδώ στον ψεύτικο μεν, αλλά υπαρκτό κατά μια έννοια κόσμο τους, θα μιλήσουν και από άλλο προφίλ, που σίγουρα το ταίρι τους δε θα πρέπει να ναι εν γνώση του, αφού ίσως και η άγνοιά του το σώσει απ τα περαιτέρω γεγονότα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει.
Νέες τάξεις, πράγματα και θαύματα, γίνονται, ακούγονται, υπάρχουν και τα ζούμε ταυτόχρονα όλοι κι όλες μας, χωρίς να δώσουμε το παραμικρο δικαίωμα, αλλά οι άλλοι πλανεμένοι σε πλάνη οικτρά, παραμυθιάζονται ακόμα και οι ίδιοι.
Έτσι απλά ξεχνούν και να μας ενημερώσουν, πως έχουν φύγει απ τη σχέση την ίδια ακόμα!
Η ζωή, θέλει παρέα, δύο.. Αν είναι για έναν, ζούμε και μόνοι μας.
