Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη.
Είναι στιγμές που μας πιάνει το παράπονο, χάνουμε το θάρρος μας και θέλουμε να παρατήσουμε τον καθημερινό μας αγώνα. Γιατί; Επειδή πιστεύουμε ότι η ζωή είναι άδικη. Επειδή φέρεται καλά και απλόχερα σε κάποιους, οι οποίοι μάλιστα δείχνουν αχαριστία και έχουν άσχημη συμπεριφορά.
Δεν τους νοιάζει αν πληγώνουν τους συνανθρώπους τους, είναι σκληροί μέχρι και αδίστακτοι. Το κερασάκι στην τούρτα; Οι ίδιοι ευημερούν και ευτυχούν. Αν και πληγώνουν τους άλλους χωρίς τύψεις, γυρίζουν σελίδα και συνεχίζουν τη ζωή τους με άνεση.
Βλέποντας αυτά θυμώνουμε με την ανύπαρκτη δικαιοσύνη και πλάθουμε εκδικητικά σενάρια. Λάθος βέβαια γιατί κάτι τέτοιο φθείρει εμάς τους ίδιους. Ας μην ξεχνάμε πως ο τροχός γυρίζει και η ζωή τιμωρεί. Κάποια στιγμή θα ανταποδοθούν τα ίσα.
Ας είμαστε εμείς σωστοί στις “δράσεις” μας και θα έρθουν οι σωστές “αντιδράσεις”. Ας έχουν οι σκέψεις μας και οι κινήσεις μας οδηγό την αγάπη και τον σεβασμό προς τους άλλους και η ζωή με τον τρόπο της θα βάλει “τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του”!