Έχουμε μάχες ακόμα να δώσουμε, και να νικήσουμε!

Γράφει ο Γιώργος Γαλάνης

Μόνος, συνεχίζω αυτό το ταξίδι χωρίς επιστροφή. Παλεύω καθημερινά να στέκομαι όρθιος. Πέφτω, φωνάζω, κλαίω! Παίρνω μια ανάσα και σηκώνομαι και πάλι στα πόδια μου.

Κοιτάζω δεξιά κι αριστερά και το μόνο που αντικρίζω είναι χάος. Ένα βαθύ, απέραντο χάος. Σηκώνω τα χέρια να αγγίξω ουρανό, μάταια όμως. Σκέφτομαι γιατί είμαι εδώ;

Ποιος ο λόγος της ύπαρξης μου; Απορίες πολλές που με βασανίζουν καθημερινά κι εγώ μέσα στο χαμό αυτού του κόσμου προσπαθώ να βρω λύση, να βρω μια απάντηση, μάταιη η προσπάθεια.
Κενό. Πάλι όλα μάταια.

Με θλίβει το γεγονός πως αντιλαμβάνομαι ότι η ανθρωπότητα δεν πρόκειται να αλλάξει διότι εμείς οι ίδιοι καταδικάσαμε τους εαυτούς μας σε ισόβια κάθειρξη χωρίς αναστολή!

Ο κόσμος είναι φοβισμένος , σε αδιέξοδο όμως υπάρχουν ακόμη εκείνοι που αναζητούν την έξοδο προς το φως και την ζωή θυμίζοντας κάτι από τον Πλάτωνα.

Βλέπεις, ο φόβος είναι συναίσθημα βαθιά ριζωμένο με τρόπους απλούς καθημερινούς, να μας καταβάλλει συνέχεια. Ακόμη και μέσα από το φόβο μπορούμε να αντιδράσουμε, να δώσουμε ελπίδα και όνειρα για ένα όμορφο μέλλον!

Κάθε επανάσταση πάντα στο τέλος είχε αποτέλεσμα, τόσο συλλογικό όσο και ατομικό. Κάποτε είπε κάποιος, ότι πρέπει να εγκαταλείψεις αυτό που θέλεις περισσότερο στον κόσμο γιατί αυτό θα σε καταστρέψει. Εγώ πάλι λέω απλά να ζυγίζεις γιατί καμιά φορά αυτό που θέλεις περισσότερο είναι αυτό που σε κρατάει, είναι αυτό που σου δίνει δύναμη να παλέψεις και δίνει φως στα σκοτάδια σου, στην ίδια τη ζωή σου.

Ήρθε η ώρα λοιπόν εμείς οι ίδιοι να δώσουμε την μάχη της ζωής μας, ώστε να μπορέσουμε να σώσουμε αυτόν τον τόπο που μας φιλοξενεί επί αιώνες!

Ήρθε η ώρα να βγούμε μπροστά και να λυτρώσουμε όλους αυτούς που έχυσαν αίμα για να είμαστε εμείς ελεύθεροι αυτή τη στιγμή και όχι για να μας κοιτάνε από ψηλά και εμείς να είμαστε έρμαια! Όλοι μαζί θα μπορέσουμε γιατί είμαστε άνθρωποι και γεννηθήκαμε σε ένα τόπο άγνωστο σε εμάς και παλεύουμε καθημερινά !

Ήρθαμε εδώ για να πάρουμε αγάπη, να δώσουμε αγάπη και να ζήσουμε μια ζωή για όσο υπάρχουμε και να αποκτήσουμε εικόνες, στιγμές που μετά το θάνατο θα μας οδηγήσουν στην λύτρωση!

Όχι ακόμα! Έχουμε μάχες να δώσουμε και είμαι σίγουρος πως στο τέλος θα βγούμε όλοι μας νικητές!