Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη
Με είχες, αλλά δεν ήξερες τί να με κάνεις.
Είναι όπως κερδίζεις ξαφνικά ένα λαχείο και δεν ξέρεις τί να κάνεις τα χρήματα.
Όπως όταν ανακαλύπτεις μία απάτητη παραλία και δεν ξέρεις αν πρέπει να κάτσεις σε μία γωνία να την απολαύσεις ή να βουτήξεις στα γαλάζια νερά της.
Σαν να βρίσκεις ένα σπάνιο λουλούδι στο δάσος και σκέφτεσαι αν πρέπει να το κόψεις ή να το αφήσεις στο φυσικό του περιβάλλον.
Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για σένα, πού να καταλάβεις τις λεπτές διαφορές.
Με είχες και τελικά ήξερες τι να με κάνεις.
Ήξερες πώς ακριβώς να με χάσεις.
Με μαθηματική ακρίβεια.
Τα κατάφερες θαυμάσια να τα κάνεις όλα λάθος.
Κατάφερες να με ξενερώσεις με κάθε τρόπο και σε όλα τα επίπεδα.
Αλήθεια πόσο ταλέντο θέλει αυτό;
Σίγουρα πολύ, ειδικά όταν ο άλλος σου δίνει και αρκετές ευκαιρίες.
Όταν ο άλλος είναι ανοικτό βιβλίο απέναντι σου.
Έλα όμως που είναι ρόδα και γυρίζει.
Τώρα όσο και αν προσπαθείς δεν ξεκλειδώνω.
Τώρα είτε σ’ αρέσει είτε όχι, αν με θες στην ζωή σου θα ακολουθήσεις τα δικά μου μονοπάτια.
Θα πας με την δική μου ταχύτητα.
Και να σου πω κάτι;
Ξέρεις πως θα το κάνεις.
Ξέρεις δεν έχεις άλλη επιλογή, είναι μονόδρομος.
Γιατί ο άνθρωπος που θα μας φερθεί με ειλικρίνεια και αλήθεια μένει για πάντα χαραγμένος μέσα μας.
Νόμος.
Αφιερωμένο..
